Asfalttaki çizgilere takılıyor gözlerim.
Yüzümdekilere ne çok benziyorlar
Elime aynayı alıyorum
Siyahımla beyazım yanına bir renk katacak dermanım yok
Kimsecikler yokken
Gecenin zirvesinde bir Ay tıklatıyor gökyüzümü
Aynayı da bırakıyorum çizgilerimi de...
Gözlerimi ovuşturup
Tekrar seviyorum en aşıkların
En güzel hikayelerindeki
En kötü kahramanları...
Ay gülümsüyor içimdeki karanlığa
Sokaklarımda çıt yokken
Biraneden yarım yamalak bir sarhoş çıkıyor
Sürüyor ayaklarını
Sen uzaktan bir yıldız kaydırıyorsun
"Bak buradayım" der gibi...
Bir tık daha kararıyor gökyüzü
Yürüyen adam bir düşüyor bir gülüyor
Aynadaki yüz kapatmışken gözlerini
Narin bir tını duyuluyor dudaklarda
Yanımdan bir ambulans geçiyor aceleyle
Birtek içimizdeki bebek anlıyor her şeyi
İnsanlar yüzlerini düşürmüş bedenlerinden
Adam uzanmış yol kenarına kayan yıldıza bakıyor
Bir dilek tutuyor ki;
O sıra çizgilerimden katlanıyorum
Elimdeki aynayı bırakıp ağaçlara odaklanıyorum
Agaçlar...
Dallarında yarasalar uyurken
Boş bir salıncak geçiyor yanımızdan
Bir çizgide seni görüyorum
Seninkilere ne çok benziyor...
Sokaklarım bomboşken
Yeşil ışıklar giriyor içeri perdelerden
Adam yol kenarında yatıyor
Başında cenaze arabasının tepe ışıkları
Gözkenarları gülüyor adamın
Bir Ay bir Yıldız kaybetmişim geceden
Elime alıyorum aynayı
Bir çizgi ilişiyor gözlerime...
-Alice
