Heart By Heart || Z.M

19

Multimedia'da dinleyeceğiniz şarkı olan, Selena Gomez - Kill Em With Kidness Bulunuyor. Belirtilen yerden sonra dinleyebilirsiniz. İyi okumalar!

*Zayn Malik*

"Anne" dedim aralık kapıdan başımı içeri uzatırken. Elindeki kitabı bırakıp bana döndü. "Efendim oğlum?" Kapıyı biraz daha ittim. "Konuşabilir miyiz biraz?" Dedim mahçup bir ifadeyle. Gülümseyerek elini, koltuğun yan tarafındaki boşluğa vurdu. Direk yanına gidip bacaklarına koydum başımı. Bunu bir tek anneme, Elisha'ya ve Marie'ye yapmıştım hayatım boyunca. İlklerim olan, âşkı tanıtan insan kayıp gidiyordu ellerimden öylece.

Saçlarımı okşamaya başladığında, daha çok acıdı canım. Onun burada olmasını, saçlarımı onun okşamasını isterdim.

"Yanıyorum anne. İçim yanıyor ve küle dönüyorum. Burası" deyip elimi sol tarafıma koydum. "Burası cayır cayır yanıyor. Nefes alamıyorum onsuz" sesim çok aciz çıkmıştı.

"Âşk yakar oğlum" gözlerimi kapattım. "Âşka inanmayan beni, hiçbir şey yapmamasına rağmen, inandırdı. Yaşattı. Anne daha dün gibi! Kollarımdaydı..." ağlamaya başlamıştım. En son ne zaman ağladığımı düşündüm. Çocukken ağlamıştım en son.

"Ona biraz zaman ver Zayn. Gururuna yenik düşüyor şu anda" başımı kaldırdım dizlerinden. "Gidiyor anne. Gidiyor. Onu çok kırdım ve giderken, geri dön beni sev, diyemiyorum" şefkatle gülümsedi yine.

"O seni hala seviyor oğlum. Sana nasıl baktığını gördüm. Gözleri parlıyordu. Konuşurken, sesinde farklı bir neşe vardı. Hareketlerinde, farklı bir enerji vardı. İnan bana, her şey yoluna girecek"

"Ben onu çok seviyorum anne" sesim titredi. Nasıl oluyorda, bir insana bu kadar bağlandım, anlamıyorum. Sesini duymadığım, sevgisini hissetmediğim her saniye içten içe ölüyorum. Boş mezar bulsam içine atlacağım.

"Hadi git uyu oğlum geç oldu" başımı sallayıp yanağından öptüm. "İyi geceler" dedikten sonra ayağa kalktım. "İyi geceler oğlum" odadan çıktım. Kendi odama gitmek istemiyordum artık.

Ona orada sarılıp uyumuştum. Benimle ilgilendiği ilk gece olmakla beraber, sevgisini iliklerime kadar hissettiğim ilk geceydi aynı zamanda. Bakışları, saçlarımı okşayışı, sarılışı, sözleri, gülümsemesi...

Odama girip kapıyı kapattım. Göz bebeklerim, yatakta sabit kalmıştı.

Yatağa geri yatıp bileğinden tuttum ve kendime çektim. Gülerek yanıma uzandı. Ben, başımı yastığa koymuştum fakat o kolunu yastığa koyup başını eline yaslamış, beni izliyordu. Kollarımı beline sarıp ona döndüm ve başımı, boyun girintisine yerleştirip derin bir nefes aldım fakat o güzel kokusunu duyamıyordum.

"Grip olmaktan şu an nefret ettim, kokunu alamıyorum" dedim homurdanırcasına. Kıkırdadı. Boşta kalan eli saç diplerimi buldu ve okşamaya başladı.

"Marie" dedim bir süre sonra. "Efendim" derken saçlarımla oynamaya devam ediyordu. "Saçlarımla oynaman, uykumu getiriyor ve ben bu gece uyumak istemiyorum" saniyeler sonra cevap verdi. "Uyu Malik, kim bilir? Belki daha böyle çok gecemiz olur" duyduğum sözler üzerine başımı boyun girintisinden çekip gözlerimi gözlerine diktim.

"Benimle bu şekilde, başka gecelerininde olmasını istiyor musun?" Derin bir nefes alıp verdi. Dudaklarından dökülecek olan en ufak bir kelime ya mutsuzluğuma neden olacaktı yada mutluluğuma "Evet" diye mırıldandığında yüzüme büyük bir gülümseme yayılmıştı. "Hadi uyu" kollarımı tekrar beline dolayıp başımı eski yerine yerleştirdim.

Sıkıntılı bir şekilde nefes alıp verdim. Işıkları söndürüp, yatağa doğru yürüdüm. O olmadan, hayatımın tadı tuzu kalmamıştı. Kardeşlerime sürekli bağırıyor, çocuklarla kavga ediyordum. Beni iyi birisi yapan O'ydu ve şimdi yokluğu, sinirli ve agresif biri olmama neden oluyordu.