"Ulan nesil! Sen mi aldın lan kırmızı tişörtümü beyin hücrelerine soktuğum!"
Evet yeni bir güne abi siniriyle başlamak tam olarak benim klasiğim.Abimin kaybolan tişörtleri ve her seferinde benim inkar etmem vesaire,vesaire.
"Ay canım abicim saçmalama,ne senin tişörtlerini alması.Hem abicim 1.10'luk boyumla senin tişörtlerini napıcam ben ya!" bir yandan tişörtü kitaplarımın arkasına sıkıştırırken bir yandan inkar etmeye devam ediyordum.
Abi-kardeş ilişkisi kural bir; asla ama asla aldığın şeyleri izin alarak alma yoksa faizi ile geri alınır.
Abi-kardeş ilişkisi kural iki; her zaman yaptıklarını inkar et,ne denilirse denilsin.
"Lan bak benim tişörtlerim senin odandan çıksın varya ağzından sokup götünden çıkarıcam tişörtlerimi!" ben saklama işini bitirince abimin kapısının önüne geçip masum köpek bakışlarımı atarken, 'yemem ben' bakışlarını bana atıyordu.Annemin adım seslerini duyunca birden ikimiz birden hazır ol'a geçtik.Malum komutan geliyor.
"Çocuklar! Bana bak dağhan bir daha küfür et 38 numara terliğimi tam o güzel benim genlerimi taşıyan yüzüne geçiririm! Nesil bir daha abinin odasından bişey al bütün makyaj malzemelerine el koyarım! Yemin ederim bana yalvarmak zorunda kalırsın! Hemen kahvaltıya geçin çabuk!" annemin tiz sesini kulaklarımızda hissedince ikimiz birden birbirimize bakarak tırstığımızı ifade eden yüz ifademizi takındık. Aydan Komutan her zaman söylediklerinin arkasında durur. Asla ama asla hafife almayın.
Abim ve ben koşa koşa mutfağa doğru ilerlerken annem arkamızdan geliyordu. 4 kişilik masamızdaki eksikliği gördüğümde yeniden gözlerimin dolduğunu hissediyordum fakat babamın bana söylediği söz aklıma geldiğinde yeniden omzumu dikleştirip gözlerimi kırpıştırdım.
"Canım kızım,asla fakat asla kimse senin o güzel gözlerinin dolacağı kadar önemli olmasın hayatta. Sen benim dünyamdaki en güzel şeylerden birisin. Bu kişi ben bile olsam asla fakat asla o güzel gözlerin ıslanmayacak.Söz ver bana olur mu?"
Babam avukattı. Mesleğine aşıktı çünkü her zaman adaletin yanında olmuştu. Ağır bir dava vardı. Davalarının %97'sini alan Mehmet Çamlı bu davasını başarısızlıkla sonuçlandırmıştı.Davadan iki gün sonra babamın birden ölüm haberini aldık.Canım babam tamı tamına 18 bıçak darbesi almıştı. O davayla alakalı olduğunu biliyordum. Hatta abimle bir çok kez annemle konuşmaya çalıştık fakat annem olayı çok didiklemememizi ve kaderinin bu olduğunu söylemişti. Neredeyse üç ay annemle konuşmadık belkide fakat iki sene önce olan bir olay için de annemi suçlayamazdım. Ama ne olursa olsun bu olayın peşini hiç bir zaman bırakmayacaktım. Babamın mesleğini yerine getirmek istiyorduk abim ve bende. Abim iki sene önce son sınıftaydı fakat bir sene okula gitmeden çalıştığı için üniversite sınavına bir sene geç girmişti.Tabiki bunun karşılığını aldığı da vardı. Türkiye'de ilk 10.000'e girerek hacettepe üniversitesi hukuk bölümünü kazanmıştı. Bende bu sene son sınıfa geçeceğim için şu andan çalışmaya başlamıştım. Her zaman başarılı bir öğrenci olmuştum ve sadece iki teşekkür dışında her seferinde çalışmadan da olsa takdir getiriyordum. Fakat bu sene her zamankinden daha iyi olarak harika bir üniversite tutturmak istiyordum.Bunu ne olursa olsun yapacaktım. Annem daha iyi olmam için beni ne kadar olmaması için ısrar etsemde özel okula yazdırmıştı. Fakat zaten parayı okula başladığım günden beri hesabımda biriken 20.000 tl'lik eğitim parasından karşılamıştık. Annemi sıkmak istemiyordum. O da çalışıp yoruluyordu. Laressa yatak markası'nda bir alışveriş merkezinde satış elemanlığı yapıyordu. Annemden para almak istemediğimden okul zamanları part time olarak ve yazın da uzun süreli çalışıyordum. Abim ise sadece yazın çalışıyordu çünkü ders saatleri uymuyordu. Asla ama asla onu bu konuda sıkmıyorduk. Zaten benim çalıştığım kafede iki yıldan beri çalışıyordum ve herkes beni tanıyordu. Tabiki uzun süreden beri çalıştığım için maaşımda her zaman zam oluyordu. Üstüne yemek parası, yol parası ve bahşişler vardı. Aylık 2000tl elime geçiyordu diyebilirim.
