The Day That I Met You

024

Niall en ik zitten bij de dokter in de wachtkamer. Het is 8:00 uur en ik zit hier gewoon in mijn joggingbroek en een vest. Ik haat de dokter maar ja ik word er wel beter van als ik ziek ben. "Mevrouw van Gennip?" Ik sta op en loop naar de dokter toe. Niall loopt me achter na en gaat op een stoel zitten. Ik geef de dokter een hand en ga ook zitten. "Wat is er aan de hand?" "Uhm ik moest gisteren overgeven en dat heb ik nooit, en ik had heel veel buikpijn" vertel ik haar. Ze gaat staan en zegt dat ik ook moet gaan staan. Ik sta op en ga op dat bed liggen. Ze doet mijn shirtje een beetje omhopg en drikt met haar handen op mijn buik. "Doet dit pijn?" Vraagt ze. "Jaa" kreun ik moeizaam. "Je hebt een harde buld in je buik lijkt het" geschrokken kijk ik haar aan en kijk naar Niall. "Ik stuur je door naar het ziekenhuis. Want ik weet niet wat het is. Maar daar kunnen ze een CT-scan maken.

Ik ga van het bed af en loop weer naar de stoel, en ga weer zitten. Niall pakt mijn hand vast en wrijft er rustgevend over heen. De dokter toets een telefoon nummer in en begint te praten. "U kunt meteen terecht en dan onderzoeken ze daar verder." Meldt ze en staat weer op. Ik sta ook op en geef haar een hand. "Dankuwel" "geen dank meisje, succes nog" ik knik en loop weg. Niall klikt de auto open en stapt in netals ik. We rijden naar het ziekenhuis en parkeren daar de auto.

"Goodmorning, ik ben doorverwezen door mijn huisarts" zeg ik en er word gewezen naar de wachtkamer. Ik ga daar zitten en Niall gaat er ook zitten. Niet veel later komt er een dokter naar me toe en vraagt of ik mee loop. Ik loop mee met Niall aan mijn hand. "Ga maar liggen op dat bed daar" ik doe wat hij vraagt en ga liggen, til mijn shirtje omhoog en doet er wat gel op voor een echo. "We maken eerst een echo en daarna een CT-scan" ik knik en kijk naar het tv'tje waar ik mijn buik zie. "Nou die helpt dus niks, je gaat nu naar de CT-kamer en krijgt een scan" mompelt hij en haalt de gel van mijn buik af. Samen met Niall loop ik naar de CT kamer en klop daar aan. "Jij zal vast Bo van Gennip zijn?" "Jaa klopt" zeg ik en loop jaar binnen. "Meneer u mag niet mee, sorry" vertelt ze Niall. Niall drukt een kus op mijn lippen en ik kus terug. "Het komt goed princess" fluisterd hij en loopt weg. "Ga maar liggen meisje" ik doe wat ze zegt en ga op het bed liggen. "Dit zal ongeveer 10 minuutjes duren" vertelt ze me en loopt naar het kantoortje. Ik sluit mijn ogen en het apparaat begint te draaien boven mijn hoofd.

10 minuutjes later mag ik van het bed af en komt de dokter vanuit haar kantoortje naar mij toe. "Over een klein uurtje hebben de uitslag dus kom maar over een uur hier terug en dan hebben we de uitslag voor je" ik knik en loop maar Niall. "Over een uur moeten we terug komen, dan hebben ze de uitslag" fluister ik en pakt zijn hand.

~1uur later~
Niall en ik hebben een beetje zitten chillen in het ziekenhuis en lopen nu naar de CT kamer. Ik klop weer aan en loop naad binnen. "Hee meisje kom maar hier zitten" Niall en ik ga allebei zitten op een stoel en ze gaat zelf ook zitten. "Uhm we hebben het bekeken, en er blijkt dus dat er een tumor op darmen zit. Hij is zo we nu kunnen zien goed aardig maar hij moet wel zo snel mogelijk weg gehaalt worden voordat hij kwaadaardig word" begint ze. "We hebben een datum geplant voor volgende week vrijdag" ik kijk Niall geschrokken aan. "Princess geen zorgen ik ben er voor je" vertelt Niall me en drukt zijn lippen op mijn neusje. Ik glimlach en kijk weer naar de dokter. "We willen je graag volgende week vrijdag om half 9 hier zien en dan lopen we samen naad de OK toe" ik knik en geef haar een hand. "Dankuwel mevrouw, tot volgende week" zeg ik tegen haar en loop samen met Niall weg. "Ik ben zo bang dat het fout gaat" pieker ik. "Princess het gaat niet fout, ik ben altijd bij je!" Stelt Niall me gerust. Hij wrijft rustgevend over me rug heen en we lopen het ziekenhuis uit. We stappen in de auto en Niall krost weg naar huis.

Niall parkeert de auto en ik stap uit. Voor ik de deur open kan maken met mijn sleutel word de deur al open gedaan door Senna. "Waar waren jullie, jesus ik maakte me zorgen" "het ziekenhuis" mompel ik en loop naar binnen. "Huh wat! Hoezo?" "Ik heb een tumor op mijn darmen" probeer ik zonder moeite uit te spreken. Maar dat mislukt en ik barst in tranen uit. Senna trekt me in een knuffel en wrijft over mijn rug. "Ah schatje toch, kwaad aardig of niet?" "Nee gelukkig niet, volgende week word ik geopereerd" snik ik. "Zullen we dan mee gaan?" Ik knik en druk een kus op haar wang. Ja dat doen beste vriendinnen bij elkaar. "Ik ga mama even bellen" meld ik en pak mijn telefoon. Ik toets mama haar telefoon nummer in en houd mijn telefoon bij mijn oor. Ik leg alles uit en hoor dat mama aan de andere kant ook aan hst huilen is, dat maakt me nig verdrietiger. Mama kan er niet bij zijn en komt pas twee dagen later.

Ik hang weer op en ga op de bank liggen. "Babe wil je wat drinken?" "Jaa koffie alsjeblieft" Niall staat op en zet een kopje koffie voor me. Hij rijkt me het kopje aan en ik schenk hem een dankbare glimlach. Ik ben zo mooi na het ziekhuis bezoek en het is pas half 12. Ik ga lang uit op de bank liggen en sluit mijn ogen. Ik hoor nog wat mensen praten op de achtergrond maar val al snel in slaap.

Lekker 2 hoofdstukjes vandaag. Ik heb weer een hoop ideetjes. Ik hoop dat jullie het leuk vinden😊❤