Söyleyecek laf söz kalmamıştı , şaka gibi sanki ama bir daha göremeyecektim. Bir daha bakamayacaktım zeytin karası gözlerine en çokta ok gibi kipriklerini özleyecektim. Yüz mimiklerini izlemek zaten ömrüme ömür katıyordu . Çok komik dimi çok saçma herşey , çünkü başkasına aşık olup bana seviyormuş gibi yapan , kandıran yalanlarla dolu sözler veren bir insanı sevmek ..
"Seviyor musun? " deseler vereceğim tek cevap "Onu tanımıyorum."olurdu.
Şimdi vizyona girmesini bekliyorum . Sevsin birini bende güle güle izleyeceğim günleri bekliyorum.
Dilimin söyleyemediklerini satırlara döküyorum . Kalpten çıkışı değil akıldan çıkışıda değil gözümden düşerken yere çakılışı bir başkaydı bee. Seviyor gibiydi , yani yapmacık değildi yalanları, o yüzden inandırmayı başarmıştı kendine . Tam oscarlık bir yalanları vardı. Hayatımda ilk defa bu kadar küçük düşmüştüm.Kendime gelemiyordum lâkin onun iyi çocuk demediği insan benim yanımda oldu oysaki en yakın arkadaşlarından bir tanesiydi. Ben uçurumdan düşerken beni zirveye çıkardı . Onun "boktan bir insan onunla konuşma " dediği insan beni tekrar hayata bağladı . Oysa ki kendi kişiliğini başkasında görüyormuş.
" Yarım bıraktığını başkası tamamladığı zaman gözümde belediye çöp kutusunun içindeki kara kedi olarak kalacaksın."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ZADDE
Short Story"İmkansız bir aşk diye bir şey yoktur olmaması için bahaneler vardır"
