Kocham noce, kocham gdy za oknem robi się cicho, a słońce ustępuje miejsca księżycowi. Niebo robi się wtedy takie piękne, bo budzą się leniwie świecące gwiazdy.
Nocą o wiele łatwiej się myśli, ponieważ nikt Ci nie przeszkadza wypisując na facebooku, no i robi się rzecz jasna ciemniej, a większość rzeczy w Twoim pokoju spowija mrok. Tak to już jest, że jak czegoś nie dostrzegamy, to zaczynamy sobie to wyobrażać - czytając książkę, nie mamy konkretnego obrazu bohatera opowieści, mamy tylko opis, i na jego podstawie, wyobrażamy sobie daną postać. Podobnie jest w nocy, w naszych czterech ścianach - gdy światło nie dociera do wszystkich zakamarków, to wyobraźnia zaczyna działać i wyobrażasz sobie różne rzeczy, np. kogoś, kto stojąc na zewnątrz, patrzy przez Twoje okna balkonowe, jak leżysz w swoim łóżku i czytasz coś na telefonie. Gorzej, jeśli to nie jest obraz Twoich myśli, lecz rzeczywistość.
-Zbudujemy pomnik Macieja Borsuka! Na tamtej wyspie! - przebił się przez ciszę nocy, głos jakiegoś chłopca.
Dziewczynka uznała jednak, że ten młody mężczyzna jest za głośny, więc nie czekając, aż zdenerwowani rodzice przyjdą ją okrzyczeć, za to, że jeszcze nie śpi, szybko, użyła skrótu klawiszowego i ściszyła jednego z jej ulubionych YouTuberów. Oglądała właśnie, jak chłopak, grający w grę "Minecraft", budował pomnik swojego kurczaka. Może i to śmiesznie brzmi, że ktoś ogląda, jak ktoś inny gra w grę, ale to nie była zwykła gra, to była cała historia. No dobra, historia z bezsensowną fabułą, ale potrafiła co jakiś czas rozśmieszyć i co najważniejsze, pozwalała zapomnieć dziewczynce, o wszystkich problemach jakie miała w szkole. Nie wiedziała, że najgorsze dopiero ją spotka, i nie chodzi tutaj o maturę, o studiach czy też potem problemach rodzinnych, problemach w pracy. Kilkaset metrów od dziewczyny stał mężczyzna, który patrzył jak laptop oświetla jej młodą twarz. A wystarczyłoby tylko zasłonić rolety, by ukryć się przed tajemniczą postacią. On dobrze zna ten teren, wie gdzie działa fotokomórka, a gdzie może się schować i pozostać niezauważonym, mając dokładny widok na swoją ofiarę. To tylko kwestia czasu, by zrealizował swój plan. Wstał, odwrócił się i powolnym krokiem ruszył w stronę ogrodzenia. Ostatni raz spojrzał na dziewczynkę. Jutro tutaj wróci, usiądzie w tym samym miejscu i dopóki nie nadejdzie pora, będzie tylko obserwował.
