The Day That I Met You

025

NIALL POV
we zijn nu een weekje later en Bo word vandaag geopereerd. Ze is sl heel de dag zenuwachtig want ik wel snap. Ik vind het zo zielig voor haar. "Princess" "ja?" "Kom even zitten" ze doet wat ik zeg en komt op mijn schoot zitten. "Ik heb iets voor je" fluister ik bij haar oor. Ze draait zich om op mijn schoot en druk haar lippen op die van mij. Vanachter mijn rug haal ik een beertje en klein doosje. Ik geef eerst de beer en daarna het kleine doosje. "OMG Niall dit is zo lief" gilt ze als het knuffeltje pakt. Ze opend het doosje en kijkt me met grote ogen aan. Het is een sleutelhartjes voor aan haar sleutelbos, met 2 hartjes. Ze geeft me een lange kus en trekt terug. Ze staat op en loop naar de gang en komt terug met haar sleutels. Ze hangt hem er aan en kijkt er trots naar. "Dankjewel HandSome" fluisterd ze. "Babe we moeten gaan" fluister ik terug. We staan op en we lopen naar de auto waar we allebei in stappen en ik weg rijd.

We komen aan bij het ziekenhuis en ik zie Bo een beetje wit trekken. "Hee babe het komt goed ik ben er voor je al je wakker word" "jaa weet ik ook wel maar stel het gaat fout, dan zijn we nog verder van huis" "princess geen zorgen, de dokters weten wrl at ze doen" fluister ik en trek haar in een knuffel. Ze knuffeld terug en wrijf over haar rug heen. "Kom we gaan babe" mompel ik en stap uit. Ik ren naar haar kant en open de deur. Met het beertje in haar ene hand en mijn hand in de anderr lopen we het ziekkenhuis binnen. "Goodmorning, ik had een afspraak om half 9" zegt Bo tegen het meisje achter de receptie. "Wat is jou naam?" "Bo van Gennip" antwoord Bo en het meisje tikt haar naam in. "Ga daar maar even zitten je word zo geroepen" Bo knipt en loop naar de wachtruimte. Bo tikt met haar voet op de grond van de zenuwen. "Babe doe ff rustig, je word zo geroepen" zeg ik lachend. Boos kijkt ze me aan en staat op. Ik pak uit verveling mijn telefoon maar dat begint ook te vervelen na een tijdje, dus stop ik hem weer weg.

Na wat jaren lijkt worden we toch geroepen. Ik kijk op mijn horloge en zie dat het al 9 uur is. "Sorry dat we zo laat waren, de operatie hier voor liep een beetje uit" "geen probleem" stel ik haar gerust. Bo staat ook op en geeft de dokter een hand. Met zn 3e lopen we naar OK(operatiekamer). In een klein kleedkamertje mag Bo zich omkleden in zn lelijk ziekenhuisjurkje. Op haar handen krijgt ze verdovingscream en word op een tafel gelegt. Ik druk nog snel een kus op haar lippen en verlaat de kamer. Na een tijdje komt de dokter weer en kijkt me aan. "Ze slaapt nu we gaan zo beginnen aan de operatie. Hij zal ongeveer 2 uur duren. U kunt naar huis gaan of hier wachten of in de kantine." Vertelt ze me en loopt weer weg. Ik besluit om naar de kantine te gaan en over anderhalf uur terug te komen.

~2 uur later~
Dit waren dus serieus de langste 2 uur van mijn leven. Bo die word naar de uitslaap kamer gereden en ik loop er achteraan. Het bed word tot stilstand gebracht en op de ren gezet. "Hi princess" fluister ik en druk een kusje op haar wang. Ze schenkt me een klien glimlach en sluit haar oogjes weer. "Alles is goedgegaan, je moet een weekje hier blijven en dan mag je gaan" fluister ik en druk een kus op haar lipjes. Ze kust terug en glimlacht. "Hoelang heeft het geduurt?" "2uur babe" "heb je hier de heletijd gewacht?" Vraagt ze onzeker. "Jaa tuurlijk alles voor mijn princess" ze krijgt een klein glimlachje op haar gezicht en krijgt roze wangetjes. "Ik wil hier weg" bromt ze en leg haar benen buiten het bed. "Princess dat gaat niet" zeg ik en leg haar beentjes weer in het bed. Boos kijkt ze me aan en draait zich om. "Hallo meneer?" Hoor ik een zuster achter me vragen. "Meneer Horan" antwoord ik. "Hallo meneer Horan, is dat uw vriendin?" Ik knik zachtjes. "We hebben goed nieuws en slecht nieuws. Wat eilt u eerst horen?" "Uhm doe maar eerst het slechte nieuws." Mompel ik en kijk naar Bo die helemaal onder de dekens ligt met een hele hoop slangetjes. "Uhm ja kunt u even mee lopen dan?" Opnieuw knik ik en loop mee. "Het slechte nieuws is dat ze hier langer dan ren week moet blijven want ze hebben haar lever geraakt met het weg snijden waardoor ze heel veel bloed heeft verloren en moet herstellen aan het darmen en lever" vertel ze me. Geschrokken kijk ik op van mijn schoenen. "Hoe kan dat?" Vraag ik gefrusteerd. "Dat vragen wij ons ook af, maar het goede nieuws is dat ze er niks meer aan over houd dan een litteken." Een klein beetje opgelucht kijk ik de zuster aan en geef haar een hand. "Dankuwel" "geen dank meneer Horan." Ik draai me om en loop naar de uit slaap kamer.

"Hi babe" fluister ik als Bo wakker word. "Hi Ni" zegt ze hees. Haar Nederlands accent is zo heel goed te horen wat eigenlijk best hot is. "Kom je naast me liggen?" Vraagt ze voorzichtig en klopt op haar bed naast haar. Ik schop mijn schoenen uit en ga naast haar liggen. Ze kruipt tegen me aan en ik sla mijn armrn om haar heen. Haar ademhaling word rustig, ik kijk een beetje over haar heen en merk dat ze slaapt. Waarom is ze schattig als ze slaapt. "Meneer Horan, kunt wel gewoon blijven liggen maar we gaan haar bed naar haar kamer brengen" word er vertel door de zuster. Ik knik en trek Bo nog dichter tegen me aan. Ik voel dat het bed begint te rijden en schrik een beetje, maar al gouw herpak ik me en ga goed liggen. Als we aankomen in die kamer voel ik dat mijn ogen zwaar word en al gouw sluit ik mijn ogen en val in slaap, met mijn meisje, mijn princess in mijn armen. Het beste gevoel ooit.....