SİYAHIN EN KOYU TONU ( ŞİİR)

BEN

BEN

Şimdilerde her şey benim...

Gece benim..

Karanlık benim..

Şarkılar, şiirler benim..

Gri kelebek.. o da benim..

Yağan yağmurlar benim..

Sönen ateşler benim..

Küfürler de benim..

Ta kendisi..

Nankör benim..

Bencil olan benim..

Duygusuz aşağılık olan benim..

Gözyaşları benim..

Siyahıma karışmış maviler benim..

Yalnızlık benim..

Yalanlar benim..

Yollar, gidişler benim..

Geri çekilen eller benim..

Yolunu şaşırmış gölgeler benim..

İnat eden benim..

Sahte maskeler benim..

Bomboş gözler benim..

Bombok hayatlar benim..

Cehennem benim..

Mürekkep de,

Kağıt da,

 Yazan da benim..

Tok sesli adımlar benim..

Tüm suçlar benim..

Bu yorgun sokaklar benim..

Isınmayan avuçlar benim..

Hani sıcacık nefeslere rağmen soğuk olan yine de..

Çaresiz çocuklar benim..

Yok olan bedenler benim..

Bir müzik oluşturamayan notalar benim..

Yırtılmış sayfalar benim..

Ağlamış gözler benim..

Öfke benim

Nefret benim.

Bu...

Benim.