SİYAHIN EN KOYU TONU ( ŞİİR)

...

Siyah, bütün ihtişamıyla yerleşmiş pencereme..

minik beyazlar serpiştirmiş birileri üzerine sanki..

Bir minik ışık da benden, turuncusundan ama..

birazda gri karıştırırsam... tamam şimdi oldu işte..

siyahı görünce durgunlaşıveriyor her hücrem..

yeşillerim akıp gidiyor ona..

mavide kalbimi sıkan, siyahta zihnimi geçiriyor eline..

berrak ve tuzlu olanlar tutmuş kendini mavi boyu..

siyahta bırakıyor gelişine...

insanlar nispet yaparcasına gülüyor sanki,
mutlular, ve de huzurlu.
gözleri ışıldıyor öyle ki
kalpleri sağlam belli ki

ve gri bulutlar yaklaşıyor düşüncelerime..

yağmurlar yağıyor, şimşekler çakıyor..

ve zihnimdeki her şey akıp gidiyor..

kapanıyor gözlerim.

ama yanıyor bir yandan da..

üşüdüğümü de saymalı.

bir kalp yok artık çünkü kalbimi saran

ve lakin olanlar da yalan..