SİYAHIN EN KOYU TONU ( ŞİİR)

ONLAR ÖYLE BİLİRLER

ONLAR ÖYLE BİLİRLER

sayfalarım karanlık benim...

harflerimin hepsi sessiz...

kimse okumak istemez karalanmış cümlelerimi...

ben hiç güzel şeyler yazamam, bilirsin.

onlar öyle bilirler, bilirsin.

sözlerim karanlık benim...

sözcükler harf harf düşerken dilimden,

vicdanım karanlık benim...

umursamaz hiç kimseyi, bilirsin.

onlar öyle bilirler, bilirsin.

sevgim karanlık benim...

boğar seni, siyahıyla boyar seni...

hissetmem ben acıyı,

zaten sevemem ben kimseyi, bilirsin.

onlar öyle bilirler, bilirsin...

İçimdeki çocuk karanlıkta benim...

gökkuşağının yedi rengini siyaha boyamak ister...

sevmem ben hiçbir rengi.

maviden bile nefret ederim, bilirsin.

onlar öyle bilirler,  bilirsin...

zihnim karanlıktır benim...

baktığım her şey, bastığım her yer siyahtır...

ben seçtim bu karanlığı.

senin aydınlığın bile karanlıktır benim için, bilirsin.

onlar öyle bilirler, bilirsin...

Harflerim çığlık çığlığa benim, sessiz değil, bilirsin...

geceleri dökülür yaşlar yanaklarımdan, umursarım her şeyi, bilirsin...

sevdim mi çok severim ben, seversem bırakmam hiç, bilirsin...

içimdeki çocuk çıkmak ister dışarı, bayılırım maviye, bilirsin...

ben seçmedim karanlığı, karanlıktan korkarım ben bilirsin...

ama onlar öyle bilmezler, bilirsin...