Nang dahil sa Chicken Pox

First and Last...

This is all about my childhood.

Here I am...

Ako si Marisa,  at anim na taong gulang,  noon pero ngayon I am twenty years old na.  Isinulat ko ang kwentong ito para mabigyang laya ang kahapon ko na pilit kong kinalilimutan.  Siguro nga 'yun din ang dahilan kung bakit hanggang ngayon ay wala pa rin akong kumpiyansa sa aking sarili. Sa mga kakayahan ko.  Sa pakikiharap sa ibang tao.  Sa pagiging tunay na ako. Halos di ko nga kilala ang sarili ko ei.  Maski pangarap ko di ko alam kung ano.

Bago ko umpisahan, may tanong lang ako?

Pwede mo bang sagutin? Pwedeng sa isip mo o pwedeng i-comment mo.  Kaw bahala.

Mga simpleng tanong na minsan mahirap sagutin...

What is you're goal?

May sikreto ka bang tinatago mo sa parents mo since you are a child?

Who is you're first crush and love?

Kaw ba 'yung tipo ng taong mas gusto pa kasama ang mga kaibigan or yung ibang tao kaysa sa pamilya? (Like brother,  sister,  mother ,  father,  etc.) Kasi may ganyang tao ei.

Pero...

Pero...

pero ang gusto ko talagang itanong ay...

... Madali bang makalimot ang murang isipan ng isang bata sa isang pangyayari? (Like a bad memories)

Yung tipong pananakit physical?   O kaya naman emotional? 

Eh kasi nga bata kaya malilimutan niya din iyon at maghihilom iyon habang lumalaki siya?  Ganun ba iyon?

O daladalahin niya iyon hanggang sa paglaki niya?

Oh wag kayong mabagot.

sisimulan  ko na...

Oh heto na ako. 

Ako nga si Marisa,  remember?

Anim na taong gulang pa lamang ako noon.

Ang bata ko pa noon pero tandang tanda ko pa rin ano?

Pero ganun nga siguro.  May mga alaalang di mo malilimutan kahit sa pagtanda mo.  Maliban na lang kung maumpog ka sa malaking stuff toys ni Sponge Bob at magkaroon ka ng amnesia. Lambot ng ulo mo pagnangyari 'yun.  (oh bawal slow mo,  ha)

'Yun nga,  bata pa ako nun pero naranasan ko na ang kahindik-hindik na tagpong iyon.

Na sa tuwing maaalala ko,  parang gusto ko siyang sugurin at tanggalan ng dila at mata habang siya ay nahinga.  Hehe,  torture lang ang peg. I'm not bad at all.  Siya lang naman 'yung masama.