POV Snape
Ik rende door de straten op zoek naar haar en haar kind om hen te waarschuwen maar ik kon ze nergens vinden, ' Audrey!' riep ik 'ik ben het, Severus'. 'Severus' hoorde ik een stem zeggen en toen zag ik haar staan, een lange, slanke vrouw met ijsblauwe ogen en donkerbruin haar. Ik slaakte een zucht van opluchting 'ik dacht dat je meegenomen was door hem' zei ik terwijl ik zag hoe haar blik vertrok van opgelucht naar angstig. 'k-komt hij hierheen' vroeg ze met een stotter in haar stem, 'ja' zei ik 'je moet hier zo snel mogelijk weg en neem Luna met je mee want hij komt voor haar' zei ik daarna waardoor Audrey snel naarbinnen liep en Luna pakte. 'Ik heb nog een oude vriend waar ik misschien bij kan intrekken tot ik een huis heb gevonden' zei ze tegen me terwijl ze snel naarbinnen liep om nog wat spullen te halen 'ik weet zeker dat hij voor me klaar zal staan' zei ze toen ze weer naar buiten kwam met een uitklapbaar bedje voor Luna. 'Ik heb alles dus ik ga nu... tot ziens Severus' zei ze, en dat waren de laatste woorden die ze ooit nog tegen me gezegd heeft. 'Tot ziens Audrey' fluisterde ik tegen de lucht voordat die zich vulde met dooddoeners
*******************************************
'ik snap niet hoe jullie haar hebben kunnen laten gaan!' schreeuwde de Dark Lord tegen zijn volgelingen 'ze had een kind bij zich en nog heeft ze kunnen ontkomen!', 'maar ze had een voorsprong my Lord' zei Lucius Malfoy voorzichtig. 'Weet je wat het maakt niks meer uit' zei de Dark Lord nu met een verraderlijke kalmte 'we gaan er gewoon voor zorgen dat ze aan onze kant komt te staan, jullie kunnen gaan!' zei Hij en daarna verliet hij de ruimte
JE LEEST
The Slytherin
Fanfiction'alsjeblieft Lyall alsjeblieft..' zei ze smekend 'vertrouw me' . 'Altijd' zei ik terwijl ik haar omhelsde. dit verhaal gaat over Luna Adisson Riddle de dochter van Voldemort (ja ik durf zijn naam te zeggen). Dit verhaal begint in haar vijfde jaar op...
