Heart By Heart || Z.M

22

Multimedia'da çiftimizin kıyafetleri ve dinleyeceğiniz şarkı olan, Selena Gomez - Forget Forever bulunuyor. İyi okumalar!

Saçlarımı yapan kadın, elindeki tarağı ve fön makinasını masanın üzerine bıraktı. "Çok güzel oldun!" Dedi sevinçle. Gülümsedim. "Teşekkürler" Ayağa kalkıp siyah elbisemi düzelttim. "Yayına son 20 saniye!" Abim yanıma gelip elleriyle suratımı avuçladı. Fazla stresliydim. Yanlış bir kelime kullanmam ile, hayranların Zarie'ye olan ilgisi ve müşterilerin şirketlerimize olan güveni yerle bir olurdu.

"Sakinleş, âşkınızı soracaklar ve sen içinden ne geliyorsa söyle. Ona olan duyguların çok saf Marie, bu saflığı insanlara rahatlıkla gösterebilirsin" Başımı salladım. "Pekâlâ" Kapı açıldı. Zayn, içeri girdi. "Gidelim mi?" Başımı sallayıp abimin elleri arasından sıyrıldım. İkimizde siyahlara bürünmüştük. O siyah bir gömlek, siyah kot pantolon ve siyah botlarını giyinmişti. Ben ise, siyah elbise ve siyah bir ayakkabı. Perdenin arkasında durduk. "Heyecanlı mısın?" Dedi bana dönerek. Başımı salladım hızla. Gülümsedi. Elleri, çene çizgimi kavradı. Burnumdan öptü.

"Rahatla" Bu sefer başımı usulca salladım. Gülümseyerek parmaklarımızı birbirine kenetledi. Elimi her tuttuğunda, bir kez sıkıyordu. Bunun nedeninin ne olduğunu bilmiyordum, reflekstir diye düşünüyordum. "Bugünki konuklarım, hepinizin heyecanla takip ettiği bir âşka sahipler!" Ellen sesinin hemen ardından, seyircilerden fısıltılar yükselmişti. "Marie Russel ve Zayn Malik karşınızda sayın seyirciler!" Perdeyi açtılar. Zayn benden önde yürümeye başlamıştı. Onun peşinden giderken, bacaklarımın titrediğini fark etmiştim. İçeride söylenilene uyup, güldüm. Seyirciler arasındaki bir kaç genç kızın ağlayarak güldüğünü gördüm. İki duyguyu bir arada nasıl yaşıyorlardı, akıl sır erdirememiştim.

Zayn, elimi bırakıp Ellen'in elini tuttu ve beyefendi gibi öptü. Rol yapma Malik! Diye bağırasım vardı. O beyefendiden çok, sokak serserisiydi. "Hoş geldiniz gençler!" Gülerek Ellen'a sarıldım. "Hoş bulduk Ellen!" Dedim ayrılırken. Ellerimden tutup bedenimi süzdü. "Bu çocuk" Dedi Zayn'e bakarak. Seyircilere döndü. "Dünyanın en şanslı insanı!" Seyircilerden çığlıklar yükselirken, Zayn elini belime atıp kendisine çekmişti. Utançla gülümsedim. Saçlarım arasına bir öpücük kondurdu. "Kesinlikle sana katılıyorum Ellen" Dedi ardından. Şu an fazla etkileyici gözüküyordu.

"Oturun bakalım!" Ellen tekli koltuğa otururken, hemen karşısındaki ikili koltuğa kurulmuştuk. Çalışanlardan birisi ikimizede mikrofon verdi. "Evet çocuklar, hepimizin bildiği gibi ikinizinde baş tasarımcı olduğunuz Russel ve Malik şirketler birleşti. Bu birleşmenin sizin ilişkinizle bir alakası var mı?" Zayn konuştu. "Tabi ki hayır. Aslında işin iç yüzünü, asıl nedenini bizde bilmiyoruz" Ellen başını salladı. Zayn'e baktım. Göz kırptı. Gülümseyerek önüme döndüm. Şirketin batma olayı, haberlere yansımamıştı ve Zayn bunun duyulmasını az önce engellemişti.

"Yani şirkette karşılaştınız, Zarie böyle başladı, doğru mudur?" Dedi Ellen gülerek. Başımızı salladık. "Aslında bakarsanız, onu ilk görüşüm değildi. Daha önceden bir davette görmüştüm" Salonda meraklı sesler yankılanırken, kaşlarımı kaldırıp gülerek Zayn'e baktım. Oda gülüyordu. "Anlatsana Zayn!" Dedi Ellen heyecanla. Eğlenmeye başlamıştım. Utandığı, gözlerini kaçırmasından belli oluyordu. Dışarıdan ukala, kendine güvenen ve kimseyi umursamayan birisi olarak gözüksede içerisinde utangaç, sevdiği kişileri fazlasıyla umursayan ve çok fazla ilgi istemeyen birisi vardı. Bütün gözlerin onun üzerinde olması, gerilmesine neden oluyordu. Tıpkı şu anki gibi.

"Bir defiledeydik ve Marie'yi orada gördüm" Gözlerini kıstı. "Kırmızı bir elbisesi vardı. Gülümsemesi ışık saçıyordu resmen. Defileyi bırakıp onu izlediğim bir gerçek" Şaşkınlıkla onu dinlemiştik. Seyirciler ve Ellen'ın şaşkınlığına katılmış, dudaklarımı aralamıştım. Şu an onu sarıp sarmalamak, ısırıp öpmek istiyordum çünkü başını yere eğmiş, gülümsüyordu. Utanınca sürekli bunu yapıyordu. Dudaklarımı birbirine bastırıp elini tuttum. Başını kaldırıp bana baktı. İçten bir şekilde gülümsedim.