The Day That I Met You

026

BO POV
ik word wakker van de steken in mijn buik. Ik probeer me om te draaien, maar te vergeefs, ik lig dus blijkbaar in de armen van Niall. Ik draai mijn gezicht naar hem en druk mijn lippen op die van hem. Oh gosh wat is hij schattig als hij slaapt. Met een trots gevoel kijk ik naar Niall.

Na een tijdje opend hij langzaam zijn ogen en draai ik snel mijn gezicht en doe alsof ik nog slaap. "Goodmorning princess" mompelt hij en komt half over me heen hangen. "Hoe weet je dat ik wakker was?" "Ik voelde je kus" glimlacht hij. "Oh en dan kus je niet terug?" Vraagt nep verbaast. "Sorry babe" mompelt hij en wil zijn lippen op de mijne leggen. "Dacht het dus niet he, vandaag geen kusjes meer voor jou" grinnik ik. Hij zucht en gaat op zijn rug liggen. Ik probeer op te staan maar dat lukt niet want ik heb te veel last van mijn buik. Ik kreun van de pijn en ga weer recht liggen. "Princess wat is er?" Vraagt Niall in paniek. "Mijn buik doet pijn" kreun ik. "Wacht ik haal een zuster" Niall staat op en rent de gang op. Ik hoor hem in paniek tegen een zuster praten en niet veel later komt hij binnen gelopen. De zuster doet een paar onderzoekjes met mijn buik en geeft me pijnstillers. Ik schenk haar een dankbare glimlach en ze verdwijnt weer. "Princess jij blijft lekker liggen vandaag en ik zorg voor jou!" Dringt Niall me aan. Tegenstribbelen heeft geen zin dus knik ik maar. "Ik ga even wat eten voor je halen ben zo terug" opnieuw knik ik en hij verdwijnt uit mijn kamer.

Nog geen minuut later word ik gebeld. Ik draai me een beetje en pak mijn telefoon. Mama. Ik neem op en hoor al meteen de stem van mama.
M: schatje gaat het goed met je?
B: ja het gaat wel, ze hebben mijn lever geraakt dus ik moet nog langer hier blijven. Maar voor de rest gaat het goed.
M:je lever geraakt? Hoe kan dat nu?
B:mama als ik dat wist was het een stuk makkelijker.
M: ik wilden dat ik bij je was.
B: mama zeg dat niet nu ga ik huilen. Ik mis je echt heel erg.
M: ik mis jou ook! Ik ben er over een paar daagjes weer.
B: okii mama, ik ga hangen Niall komt binnen met eten. Loveyou
M:loveyoutoo

Ik hang op en leg mijn telefoon weg. "Kijk eens babe" Niall rijkt me een bord met een bakje aan. In het bakje zit yoghurt met aarbeien. "Thankyou Ni" fluister ik en Niall gaat op mijn bed zitten. Ik eet mijn eten op en zet het daarna weer op het tafeltje naast me. "Met wie was je aan het bellen?" "Mama" "wanneer komen ze weer?" "Over een paar daagjes" zeg ik sip. "Ah babe het komt goed, vind je het goed als Harry, Louis en Liam komen?" Ik knik en geef hem een knuffel. Hij trekt terug en buigt naar voren en wil zijn lippen op die van mij drukken. "No kiss today" grinnik ik. Ik zucht en gaat van mijn bed af en pakt de vieze bakjes, loopt er mee naar buiten en duwt ze in de handen van een zuster. Hij komt weer terug en gaat weer naast me liggen. "Babe je mag dat lelijke operatiejurkje uit, moet ik je helpen met omkleden?" Ik knik lichtjes en ga een beetje recht zitten. Niall loopt naar een grote tas die op de stoel staat en haalt er een shirtje uit. "Sinds wanneer is dat mijn shirt?" Grinnik ik. "Dat is niet jouw shirtje princess. Dat is mijn shirt" ik glimlach en doe dat lelijke ziekenhuisjurkje uit. Niall rijkt me het shirt aan en pakt mijn jurkje vast. Ik trek zijn shirtje vlug aan.

Op dat moment komen Harry, Louis, Liam binnen. "Hi guys" mompel ik. "Hi kleintje" fluisterd Louis als hij mij een knuffel geeft. Liam geeft me ook een knuffel en Harry vlogt. "Hoe voel je je?" Vraag Harry als hij heeft los gelaten. "Mha gaat wel. Niet heel best, maar ik ben heel blij dat jullie er zijn" glimlach ik. Van allemaal krijg ik een zwakke glimlach. Op het moment dat ik iets wil zeggen trekt mijn buikt zich helemaal samen en kreun ik van de pijn. "Niall. Niall" kreun ik. Niall schiet uit de stoel waar hij zat en rent naar me toe. "Princess wat is er" roept hij in paniek. "Louis haal een zuster" louis rent naar de gang en zoekt denk ik een zuster. "Niall." Kreun ik opnieuw van de pijn. "Babe rustig er komt een dokter" op dat moment komt er een dokter binnen. "Wat is er aan de hand, mevrouw?" "Ik kreeg hele erge krampen in mijn buik en trok alles samen." Piep ik van de pijn. "Okee rustig aan, ik zal uw even onderzoeken" vertelt hij rustig. Hij duwt wat aan wat kabeltjes. "Mevrouw ik geef u meer pijnstillers en dan hoop ik dat het over gaat. Ik kan niet verder niks meer voor u doen" ik knik lichtjes en kijk Niall aan, die helemaal gestresst in zijn stoel zit. "HandSome, kom eens hier" Niall staat op en loopt naar me toe. Ik doe mijn deken omhoog en gebaar dat hij er onder moet gaan liggen. Niall komt naast me zitten. "Ni het komt goed, ik ben over 2 weekjes weer de oude" stel ik hem gerust. "Ja babe weet ik, maar ik wil je geen pijn zien lijden. Je bent mijn meisje, princess en babe ik wil je niet kwijt. Ik hou gewoon te veel van je" fluisterd hij. "Ni, je raakt me niet kwijt. Ik blijf voor altijd bij je. Ik hou ook heel veel van jou!" Verzeker ik hem en druk mijn lippen op die van hem. "Ik dacht dat ik geen kusjes meer kreeg vandaag" grinnikt hij. "Hoe kan ik jou zachte lippen heel de dag niet voelen?" "Jaa jongens zo is het wel genoeg" zucht Liam geïrriteerd. Ik begin te lachen en Niall kijkt me aan en begint ook te lachen. Dit word nog een leuke dag...