ความจริงในคืนนั้น
ชวนไหวสั่นหวั่นถวิล
หลอนหลอกเป็นอาจิณ
เฝ้ากัดกินชีวินเรา
อากาศพลันเย็นเฉียบ
ยะเยือกเยียบด้วยเงียบเหงา
ท้องฟ้าเป็นสีเทา
เหมือนโครงเค้าความเศร้าใจ
ชื่อเธอถูกร่ำเรียก
ไม่สำเหนียกเลยใช่ไหม
เธอหลับลับจากไป
เหลือร่างไว้ให้ไห้โหย
ชีวิตล้วนถูกเคลื่อน
เป็นเสมือนสายลมโชย
หมดแกร่งย่อมแรงโรย
ไม่โบกโบยตลอดกาล
ESTÁS LEYENDO
Memoir & Monologue
De Todoบันทึกคำพร่ำเพ้อ แนะนำหนังสือ รวมกลอน และรวบรวมเศษเสี้ยวแห่งความคิด ณ ช่วงเวลาหนึ่ง ทั้งที่ชั่ววูบและยังคงค้างคาอยู่ในใจ ซึ่งหลายครั้งก็ไม่ค่อยตกตะกอน บางอย่างกลับมาอ่านก็รู้สึกว่าคิดไม่เหมือนเดิมแล้ว แต่ก็ถือเป็นบันทึกความทรงจำ Highest ranking #1...
