Het Pad van de Waarheid

Hoofdstuk 4.

"Dit is te lekker man jeetje". Zegt Lina terwijl ze als een beest van haar cheeseburger eet. Ik neem een slok van mijn blikje redbull en denk terug aan vandaag. Die gast.. Ik krijg hem maar niet uit me hoofd. Die blik, die ogen, zijn houding, alles was anders dan gewone jongens.

"Ey ga je die kapsalon nog eten?" onderbreekt Lina mijn gedachtes. Ik schuif het haar kant op en ze begint gelijk weer te proppen. Met haar kan je echt niet eten niet normaal.

"Maar wat heb je allemaal gedaan vandaag".

"Was wel leuk ik heb me collega's gezien en heb meegekeken bij pasgeboren baby's en ze hebben me alles uitgelegd over de dingen die ik moet doen en vanaf morgen ga ik kinderen behandelen. En". "Wooooh you go girl". "EN". Zeg ik iets harder aangezien ze me steeds wil onderbreken. Ze trekt haar webkbrauwen op en kijkt me aan. "Ik zag iemand..".
"Wie zag je?"..

"Een jongen. Volgens mij werkt hij ook in het ziekenhuis maar hij had geen witte kleding aan. Het was zo raar, ik wilde het pasje van mijn baas scannen maar de deur ging maar niet open en toen kwam hij en keek hij me echt diep aan en hij had zulke mooie ogen serieus? En hij wilde me helpen maar ik was weer zo lomp en beweerde dat ik het zelf kon en eindstand bleek het dus dat ik dat pasje verkeerd hield want hij pakte het van me en deed de deur voor me open en ik stond daar maar met me tomatenhoofd vol ongemakkelijkheid en toen kwam me begeleider en zei ze dat ik met haar mee moest en plots was hij weg". Ik haal diep adem als ik klaar ben met mijn verhaal. Wow ik sprak wel heel snel. Hafsa kijkt me maar met een scheef hoofd aan. "Ehm.. Vreemd. Denk ik. Maar was hij mooi hoe zag hij eruit?".

"Hij had echt een mooi postuur en donkerbruin haar en zulke mooie cola bruine ogen die de hele tijd glinsteren en dan die lach en die rechte witte tanden en ik dacht dat ik zou stikken als ik diep in zijn ogen keek ik zweette gewoon op dat moment serieus? Ik voelde me ook steeds warm en rood worde en omygash wat zou hij wel niet van me denken ik heb hem daarna ook gewoon niet meer gezien hij lacht me zeker nog kapot uit om mijn scha-".

"Oke oke oke haal even adem Amina serieus je ratelt aan een stuk door damn meid". Ik lach ongemakkelijk als ik merk dat ze gelijk heeft. "Er is iets met jou. Ik kan het bijna ruiken. Er gebeurde meer dan alleen die schandelijke actie van jou. Er gebeurde iets met jou". Ze kijkt me doordringent aan en ik frons me wenkbrauwen als teken dat ik haar niet begrijp.

"Ugh dombo. Ik bedoel dat je misschien wat gevoelens kreeg". Zegt ze nonchalant terwijl ze haar schouders ophaalt. "Gevoelens? Nooit. Never. Wellou". "Ohja? Waarom vind je het dan zo erg? alleen omdat je een pasje verkeerd bij de scanner hield? Ik bedoel als het je begeleider was zou je er niet eens over praten. Dan is het opeens zeer onbelangerijk en minder schandelijk of niet?".

Ze heeft me.

Helloooo mensen!
Thankss voor lezen, binnenkort weer een nieuw deeltje!
En heel veel gruutjes van moi ♡