Gölge

Yalnızlık

İnsanlar neden yanlız olur? Dışlandıkları için mi veya kıskanıldıkları. Binevi evet ama tam olarak değil. Aslında her insan yalnızdır çünkü etrafta "gerçek arkadaş" denilen kişiler yoktur. Şimdi hakkınızı yemiyeyim bazı kişiler vardır gerçekten arkadaş olan ama o kişileri siz tanıyor iseniz çok şanslısınız veya o kişilerden biri iseniz. Şimdi bunu okuyup "ben zaten öyleyim" ayağına yatmayın çünkü eminim ki bunu okuyan birçok kişi öyle değil. İnsanlar kendileri etrafında "arkadaş" sıfatı ile dolanan kişiler ile dolu. İşte konu yeniden "çıkar ilişkisi kuran" veya "dostunu yakın, düşmanını daha yakın tut" olayına dönüyoruz. Bir düşünün etrafınızdaki onca kişi sizce gerçekten size değer veriyor mu yoksa sadece çıkarları için mi etrafınızda! Size bir örnek vereyim mesela bir kişi kız veya erkek, daha 1. sınıfa yeni başlamış bir kişi ve kimse onunla arkadaşlık kurmuyor. O çocuk hala beyaz bir dünyanın içerisinde ama böyle ezen aşağılayan biri değil tam tersine "hakiki dost" olabilecek kabiliyete ve temizliğe sahip. Sadece daha gerçeklerin farkında değil. Uzun bir süre sonra ilk arkadaşı oluyor ama bu arkadaşı gay. Çocuk bunu normal buluyor (ki normal aslında burda bu terimi gay veya lezbiyen bir kişiye hakaret etmek amacı ile kullanmıyorum) ve o kişi ile "en iyi arkadaş oluyor. Seneler geçmiş çocuk 3. sınıf bitmesine 1 hafta kala çocuk şunu fark ediyor. Sözde en iyi arkadaşı onu kullanıyor! Hemde 3 senedir kendişini istediği bir iş için kullanıyor. Mesela winx oynuyorlar ve arkadaşı onun istediği kişi olmak konusunda baskı yapıp, kendi istemediği kişi olması için zorluyor. Çocuk buna göz yumuyor tıpkı diğer yaptırdığı, baskı kuruğu şeyler gibi. Size saçma gelebilir ama siz onun yaşında olduğunuzu, şuanki olgunluğa sahip olmadığınızı ve bu olayı yaşadığınızı düşünün. O vakit size çok büyük bir kötülük olduğunu düşünmez misiniz. Şimdi sizce bu "arkadaş" acaba gerçekten bir arkadaş mı yoksa sadece çocuğu istediği işleri yapması için arkadaş gibi davranan ve cocuğu köle olarak gören bir kişi mi?

İnsanlar zaten yanlız ama bunu anlayamıyorsak bunun bir alt kademesi olan bir neden de var. Gerçekler!

Size ben beyazın ve diğer renklerin dışladığını söylemiştim. Peki neden dışlıyorlar? Gerçekleri söylediği için dep dığlanıldı. yalnız kaldı. Bu terimler size tanıdık geliyor mu "dışlanıldı" "yalnız". İnsanlar da gerçekleri duymayı kaldıramazlar. Gerçekler onlar için sadece bir yalandır! Neden mi yalan? Çünkü kendileri o beyaz yalanları söylemeye okadar çok alışmışlar ki siyah gerçekler onlara "yalan" gibi gelir. Beyaz insanlar birbirlerini okadar iyi bir biçimde avutur ki siyah gerçekleri söyleyen kişileri dışlarlar. Bir yandan bu yüzden bazı kişiler asla sosyalleşemezler.

Ben de bu yüzden kendimi diğer insanlardan dışlıyorum, gerçekleri duymak istemeyenler ile aynı ortamda kalırsam, içimdeki karanlık ışık alır ve beni, o insanlardan birine çevirir. Karanlık çok hızlı bir biçimde aydınlanabilir sonuçta beyaz bir çeşit ışık, karanlık ise ucsuz bucaksız bir boşluk. Ama ışık bir anda yok edilemez, zaman alır. Benim içimde hala söndüremediğim ışık parçaları var ama ben onları gözle göremeyecek kadar uzağa şutladım, karanlığa daha çok yer verdim. Ben tam bir karanlık değilim belki, bir siyah değilim ama ben kendimi bir gölge, bir grinin en koyu tonu yapabilirim. Hala belki ilerleme aşamasındayim grinin en koyu tonu olma konusunda amma velakin bu pes edeceğim anlamına gelmez çünkü pes edersem ben de onlardan birine dönüşmeye başlarım, olmak istemediğim birine dönmeye başlarım. Asla dünyadaki insanları siyah yapamayabilir veya etrafımda yürümelerini, konuşmalarını, beni aşağılamalarını, kusurları yanlış görmelerini, ezmeyi denemelerini, dalga geçmelerini, nefret etmelerini,  görüşlerini ve düşüncelerini değiştiremesem bile onlar da benim iznim dahilimde beni değiştiremiyecekler. Eğer çevremde sahte inanlar, yalancı maskeler, o insanlar sayesinde çoğunlukla "yalan" diye anlılan bir dünyada bol arkadaşlı bir dünyada yaşamak yerine ben saf karanlık, gerçekler ile beraber, gerçek yalnızlık ile yaşamayı terçih ediyorum.

Çevremdeki maskeli şahıslar ile beraber olmaktansa kendi yalnızlığım ile gerçekler ile baş başa olmayı terçih ediyorum.

Ben yalan insanları değil gerçek dünyayı terçih ediyorum.

Yalan bir mutluluktansa, gerçek acıları tercih ediyorum...