Το κακό αγόρι

Κεφάλαιο 2

Ανέβασε το φερμουάρ του παντελονιού του και σηκώθηκε από το κρεβάτι. Είχα γυρισμένη την πλάτη μου και έτσι δεν χρειαζόταν να τον βλέπω. Ένιωσα μόνο το κρεβάτι που τραντάχτηκε δείγμα πως σηκώθηκε. Δάκρυα άρχισαν να κυλούν στα μάγουλα μου. Τον σιχαινόμουν με όλη την σημασία της λέξης. Υποτίθεται πως ο αδερφός σου πρέπει να σε αγαπάει και να σε προστατεύει. Δεν σε βιάζει. Ποτέ μου δεν πίστευα πως θα κατέληγε έτσι. Αν και ήταν ετεροθαλής αδερφός μου, είχαμε μόνο τον ίδιο πατέρα, αυτό δεν αλλάζει το γεγονός πως ήμαστε αδέρφια. Από τότε όμως που οι γονείς μου πέθαναν, ο αδερφός μου άρχισε να με εκμεταλλεύεται.

"Δεν θα έρθω σπίτι απόψε και μιας και το πρωί θα είσαι στο σχολείο θα το τελειώσουμε αυτό όταν έρθεις" μου είπε αλλά δεν απάντησα.

Άκουσα μόνο την πόρτα του δωματίου να ανοίγει και να κλείνει. Ευχόμουν να μην χρειαζόταν να το περνάω όλο αυτό. Ποτέ μου δεν φανταζόμουν πως θα μου συνέβαινε κάτι τέτοιο. Θα έπρεπε να με προστατεύει από τους άλλους και όχι να με εκμεταλλεύεται ο ίδιος. Με δάκρυα στα μάτια σηκώθηκα αργά και πήγα στο μπάνιο. Ήμουν αρκετά πληγωμένη και το σώμα μου γεμάτο μώλωπες από χτες το βράδυ. Άνοιξα το ντουζ και άφησα το νερό να τρέξει πάνω μου χωρίς να με ενδιαφέρει αν ήταν κρύο ή ζεστό. Απλά κοίταζα τα άσπρα πλακάκια του μπάνιου. Ευχόμουν ο μπαμπάς μου να μην έφευγε. Θα με προστάτευε. Ποτέ δεν θα άφηνε να μου συμβεί κάτι τέτοιο.    
Μνήμες από το χτεσινό βράδυ αλλά και από τα προηγούμενα βράδια ήρθαν στο μυαλό μου. Ο τρόπος που άγγιζε το σώμα μου στα σημεία που ούτε εγώ η ίδια δεν είχα αγγίξει, ο τρόπος που με χτυπούσε, που με κακομεταχειριζόταν χωρίς να τον ενδιαφέρει καθόλου για τα δικά μου αισθήματα. Ούρλιαξα. Ούρλιαξα τόσο δυνατά χωρίς να με ενδιαφέρει αν ακουγόμουν. Ήθελα να βγάλω όλο τον πόνο που κρατούσα μέσα μου. Έπεσα στα γόνατα ουρλιάζοντας και κλαίγοντας με λυγμούς. Επαναλαμβάνονταν όλα στο κεφάλι μου ξανά και ξανά σαν ταινία. Προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου να τα ξεχάσει όλα, αλλά πως να το καταφέρω αυτό όταν ο πόνος είναι τόσο δυσβάστακτος.

Ήθελα να τελειώσουν όλα.

Ίσως αυτό να γινόταν μόνο αν εγώ σταματούσα να ζω. Αλλά όχι δεν μπορούσα. Δεν γινόταν να το κάνω αυτό.

Ο κόσμος θεωρεί εμένα και τον αδερφό μου ως τα τέλεια και αγαπημένα αδέρφια και αν και τραβάω όλα αυτά δεν αξίζει να πεθάνω και να τον υποχρεώσω να ζήσει την υπόλοιπη ζωή του με το βάρος του θανάτου μου.  Αλλά πρέπει να ζήσω και για την Δήμητρα. Είναι η κολλητή μου. Πρέπει να ζήσω. Κοίταξα το μπράτσο μου και τους μώλωπες. Ούρλιαξα ξανά, το σιχαινόμουν. Ένιωσα σαν μια φτηνή πόρνη, αλλά δεν είμαι. Δεν γίνεται απο επιλογή μου, ο αδερφός μου είναι πολύ δυνατός άντρας και δεν μπορώ να του ξεφύγω.  Προσπάθησα ήδη να το κάνω μια φορά αλλά με βρήκε σχεδόν αμέσως και είμαι πάλι παγιδευμένη εδώ μέσα. Από τότε δεν είχα μια μέρα ελευθερίας, μια μέρα για τον εαυτό μου.