2 Kardeş

Bölüm 1

SERKAN'dan

Sabah gözlerime vuran güneş ışınıyla gözlerimi açtım. Yüzümü buruşturdum ve elimle gözlerimi kapadım güneşten korunmak için. Başarısız olduğumda ayağı kalktım ve gidip elimi yüzümü yıkadım. 

Onur hala uyuyordu. Gece saat kaçta geldi Allah bilir. Geri odama girip yatağımın üstüne oturdum. Bir an içimde özlem duygusu yeşerdi. Annemi  ve babamı hatırlayarak yüzümde küçük bir tebessüm , gözlerimde de acı vardı. Annemi ve babamı 2 sene önce kaybetmiştik . Bir saçma sapan trafik kazası yüzünden. Ben 17 yaşında Onur 16 yaşındaydı. O kazada bizde vardık ama bize hiçbirşey olmamıştı. Sadece kazadan geri kalan izler vardı.

O gün köye gidiyorduk. Annem babam ben Onur öyle gülüşürken birden kamyonun altına girmiştik...Kulağımda hala annemin çığlığı var. Ve evet gözümden yaş aktı her sabah gibi.Onlar öldüğünde yaşama sevincimi kaybetmiştim ama benim sahip çıkmam kardeşim vardı. Ona karşı böyle düşünürsem oda benim gibi düşünür üzülürdü. Ve ben kardeşimin üzülmesini asla istemezdim...

Bu düşünceleri kafamdan atıp çekmeceye baktım.Annemden kalan bir kolye vardı içinde.Çekmecenin anahtarını bulup çekmeceyi açtım ve kolyeyi elime aldım.Gözümden bir kaç daha gözyaşı akarken buldum kendimi. Atamıyordum işte kafamdan , onları unutamıyordum.

Yatağıma yaslandım ve kolyeyi kalbime doğru koydum ve sıkıca bastırdım.Babamdan kalan amcamla birlikte işlettikleri bir şirketti.Ama daha okuduğumdan işin başına geçmedim ve üniversitem bittimi geçicektim.Berkayla aynı yaşıttaydım. Amcamın oğlu yani kuzenim olur kendisi. Tam bir it. Neyse.. 

Öyle kolyeyi kalbime bastırarak düşüncelere dalmıştımki bir hayvan kapımı öküzce açıp ödümü kopardı ve kolye elimden uçtu.O hayvanın kim olduğuna bakmıştımki Onur'du. Başka kim olucaksa...

''Hayvanmısın Onur ödümü kopardın it'' dedim ve sert bakışlar attım ona. Onun sadece bu hayatta bir kere sert bakışını görmüştüm. Oda annemin ve babamın öldüğünü öğrendiğindeydi. Ah! Yine hatırladım işte , yapamıyorum ettiğimin kafasını susturamıyorum. Bunları düşünüp dalmışken yüzüme bardakta su yedim. Afalladım ve Onur'a ölümcül bakışlar attım.

Onur '' Hayır hayvan değilim ama seni sormalı bea '' dediğinde kafamın altındaki yastığı alıp yüzünün tam ortasına fırlattım.Yastığın etkisiyle yere düşerken kahkahalar patlattım. Bu çocuk beni mutlu eden tek şeydi galiba ya.Yine tam düşüncelere gidecekken yüzüme fırlattığım yastığı yedim.Onur'a '' Siktim şimdi seni çocuk'' diyip ona doğru koştuğumda oda kaçmaya başladı.

Odanın içinde onu kovalarken birden ''Hayır!!!!'' diye ses çıkararak bağırdım ve kendimi yere attım. Onur bana endişeyle bakarken bende yere bakıyordum.

Hemen yerdeki kolyeyi elime aldım. Doğru ya Onur beni korkutunca elimden fırlamıştı.Hemen inceledim elimde ve hiçbişey olmadığını görünce şükrettim. Onur bana 'Sen malmısın ? ' diye bakışlar atarken '' Gerizekağlı bunun burda ne işi var niye çekmecede değil ?! '' dedi. Haklıydı adam akıllı elimde tutamadım. Ama ben onun abisiyim benle böyle konuşamazdı. Elime geçirdiğim şeyle kafasına atarken '' Ben senin abinim gerizekağlı adam gibi konuş çakarım ağzına'' dediğimde o kahkaha patlattı bende tebessüm ettim.Biz böyleydik işte .Hemen kolyeyi yerine koyup kilitleyince birlikte kahvaltı etmek için mutfağa yöneldik.

SEMA'dan

Gözlerimi açtığımda kafamı direk yastıkla bakışırken gördüm. Allah'ım ne biçim uyuyordum ben ? Haraket etmeden göz ucuyla nasıl yattığıma baktım. Sol ayağım yataktan düşmüş sağ ayağım kıvrılmış kollarım hayvan gibi yayılmış kafamıda yastığa gömmüşüm.Yine bu sabahta saçma sapan bi şekilde gerildim ve ablamın odasına gittim.Çoktan kalkmış yatağını toplamış saçlarını yapıyordu.Ve odası tertemiz duvarlarda bi iz yoktu. Benim odamda ise posterden başka bişey gözükmüyordu. Neyse niye kendimi kıyaslıyosam. Ablamı korkutmak içimde doldu taştı.Ne yapsam diye düşündüm. 'Bö' diye bağırsam korkmazdı bence. Öyle düşüncelere dalarken ablam '' Sema sen iyimisin ? '' derken buldum kendimi. Ben korkutucaktım ama ya. Resmen sakin normal bi cümleyle yerimden fırladım. Ablama '' Neden iyi olmayayım seni izliyodum öyle dalmışım'' diye bir şeyler uydurdum. Şu ablama bayılıyordum aslında. Hiç üşengeç değildi. Ben ise su içmeye bile üşeniyordum. Öyle düşünürken ablamın odada olmadığını fark ettim.Nerde olduğuna baktığımda ise mutfağa gitmiş patates kızartması yapıyordu.Yanına gittim ve tezgaha uzandım. ''Ben patates kızartması yemesem midem bulanır yav'' dedim. Bana 'Ne yaparsan yap siktir git başımdan' der gibi bakışlar attı.Bende kendime menemen yapardım. Bir tek becerebildiğim oydu zaten...