Dilsiz

Bölüm 9

İyi okumalar!

Söylenenleri anlamamazlıktan gelmek en büyük hobimdi ve şimdi bunlardan birini yapıyordum. Teyzem karşımda küplere binmiş bir şekilde bana bağırıyordu ama onu duymuyordum. Aklım Arasta kalmıştı.. Ali hocacığım sağolsun sınıftan çekip gitmemizi hemen müdüre yetiştirmiş, müdür bey amcada teyzemi aramıştı. Ayrıca Aras'ın babasına da haber vermişlerdi. Teyzem Aras'ın babasına hakaret yağdırarak kolumdan sürükleyip arabaya bindirmişti. Ve ben sadece Aras'a elveda demeden veda etmiştim. Şimdi de bir daha onunla görüşmemem gerektiğini anlatıp duruyordu.

"Konuşsana!" Teyzemin yüzüme doğru soğuk nefesini bırakarak son kez bağırmasıyla hayal dünyamdan uyandım. Az kalsın konuşup bende ona bağıracaktım. Çünkü benim akıllı teyzeciğim bir dilsiz olmama rağmen benden cevap bekliyordu. Ona gözlerimi devirerek cevap verdim. Ardından elini boğazına götürdü.

"Üzgünüm.. Yani, Aras iyi bir çocuk değil ve sana yakışmıyor. Ailesini bildiğimden söylüyorum. Onlara güven olmaz tatlım."dedi ve kolumu sıvazladı. Ardından mutfağa doğru yürüdü.

"Ee. Benim sevgili yeğenime pizzamı söylesem acaba?"dedi. Trip atarak merdivenleri hızlı adımla çıktım ve odama girip kapıyı sertce kapattım. Ardından kendimi yatağıma gömüp bağırdım, ağladım tekrar bağırdım. Telefonum One Direction - Heart Attack şarkısıyla çalmaya başladığında gülümseyerek açtım. Bu Aras için ayarladığım özel melodiydi çünkü. Evet ona özel şarkı bile seçtim! Ve evet ona One Direction şarkısını seçtim. Ayrıca beni sadece Orkun ve Aras arardı çünkü konuşabildiğimi yalnızca onlar biliyordu. Orkun için seçtiğim şarkıyı duymak bile istemezsiniz.

"Ağlıyormusun?"dedi Aras ben telefonu açar açmaz. Yatakta doğruldum ve gözlerimi sildim.

"Hayır, ne münasebet!"dedim gülmeye çalışarak.

"Gerçekten umutsuz vakasın Alina."dedi. Göremeyeceğini bildiğim halde gözlerimi devirdim. "Babam seni bir daha rahatsız etmemem gerektiğini söylüyor."dediğinde iç çektim.

"Teyzemde." Uzun bir sessizlik oldu. Ama nefes alış verişini duyuyordum.

"Ne yapacağız?"dedim sessizliği bozarak.

"Açıkçası ben kurallara karşı gelmeyi severim."dediğinde kahkahama engel olmaya çalıştım.

"Bad Boy'um diyorsun yani?"

"Evet aynen öyle diyorum bebek."dedi ve öksürdü.

"Sen iyimisin?"diye sordum.

"Sigaranın zararlarından birisi bu."dedi. Anlaşılan o, bir sigara tiryakisydi ve ben sigaradan nefret ederdim.

"Ah, seninle ne yapacağım ben?!"diye sitem ettim.

"Birde bana sor hayatım."dedi ve telefonu kapattı. İlk defa birisi yüzüme telefon kapatıyordu! Gerizekalı Aras. Mankafa. Aptal. Öküz. Salak. Sen sana olan sevgimi haketmiyorsun bile! Tamam fazla abarttım sanırım regl olucam. Çünkü genelde o zamanlar böyle agresif çirkin bir maymuna dönüşürüm. Kendimle konuşmayı kestim ve yatağımın içine girerek gözlerimi kapattım.

*****

Sabah Orkun'un 'acil durum' mesajıyla uyanmış, hızlıca hazırlanmaya başlamıştım. Bu kadar acil olan şeyin ne olduğunu merak ediyordum açıkçası.

"Bir günaydın demek yok mu?"diye bağırdı Su, tam ben kapıdan çıkacakken. Yüzümü ona dönmeden hızlıca bir günaydın dedim ve evden çıktım. Orkun'un arabası evimizin önünde bekliyordu. Araba demek yetmezdi sanırım. Çünkü siyah bir Maserati'si vardı. Tamam, fazla araba tutkunu olmayabilirim. Ama bunun bir Maserati olduğuna eminim!

"Merhaba."dedim arabasına binerken. Suratı gergin görünüyordu. Taktığı güneş gözlüğünü çıkarmadan arabayı çalıştırdı. O siyah gözlüklerle önünü doğru düzgün görebildiğinden şüpheliydim doğrusu!

"Evet, acil durum nedir?"dedim kaşlarımı kaldırıp ona baktığımda. Çenesi gerildi ve arabanın bir gözünden zarf çıkardı. Kucağıma atarken boğazını temizlemeye çalıştı.

"Zarfı açmadan önce sana söylemem gereken birşey var."dediğinde bende gerilmeye başlamıştım. Kucağımda ki zarfı elime aldım. İçinde fotoğraf olduğunu tahmin ediyordum.Orkun derin bir nefes aldı ve arabayı durdurdu. Kenara falan çekmedi, biliğiniz yolun ortasında durdu.

"Annen..."diye konuşmaya başladığında bakışlarımı gözlerine yönelttim. "Annen bir ilişki yaşıyormuş. Şeyle beraber...Selim Ünal ile."

Sözleri beynimde bir anlam oluştururken yutkundum. Selim Ünal, Aras'ın babası...ve benim annem... Sanırım işler iyice karışıyordu. Ve ben bundan sonra neler olacağını tahmin edemiyordum.

***

Selamlaaar! Biliyorum çooook uzun bir ara oldu. Ama sömestr tatiline girdiğimize göre hikayelerimi bir düzene sokabilirim dedim. Evet, Dilsiz ile tekrar karşınızdayım! Çoğunuzun bildiği üzre Gece Güneşi'ne ağırlık veriyordum. Bu nedenle Dilsiz'i askıya almıştım. Aslında kurgu kafamda belirliydi ama yeni bölümleri düzenleyip yazacak zamanı bulamıyordum. Şimdi tüm kurguyu düzenledim ve karşınıza çıktım!

Yeni bölüm şu gün gelir diyemeyeceğim. Belki yarın yazarım belki de daha sonra. Ama bekletmeyeceğimden emin olabilirsiniz.

Herneyse, güzel yorumlarınızı ve oylarınızı bekliyorum! :*