Hermione'den Mektuplar

Balyumruk

Harry huzursuzca ayağa kalktı aklı çok karışıktı kendini kötü hissettiğinde ailesinin mezarına giderdi.Paltosunu ve lacivert yün atkısını boynuna dolayıp cisimlendi.

Hava soğuk ve karlıydı kar taneleri tane tane saçlarına düşerken arkasında ayak izleri bırakarak mezara doğru ilerledi.

Çömelip ailesinin yanına oturdu başını soğuk mermere yaslarken gözlerini yumdu hayatını gözlerinin önünden geçirdi çok şey yaşamıştı çok zorluklar birçok kez ölümden dönmüştü hayat sanki ona işkence yapıyordu...

Peki nasıl ayakta kalabilmişti kim sayesinde...

Bugün Ginny'nin yanına uğramıştı.Elleri sanki onun elleriymişcesine toprağı kavramış gözyaşlarıyla sulamaştı aradan yıllar geçmiş olmasına rağmen her gelişinde ağlıyordu her ayrılıkta gözleri yaşlı bakıyordu ona.

********

Ayağa kalktığında sorusuna hala cevap bulamamış aksine daha da karışmıştı.

Keşke diyordu keşke şu esen rüzgarla birlikte dertler de uçup gitse...

Ailesine son birkez daha baktıktan sonra cisimlendi.Gözleriyle birlikte kalbinide yumdu kalbi nereye istiyorsa oraya cisimlenecekti.

Gözlerini açtığında Hogsmeade'deydi başta anlamasada sonra anladı neden kalbinin onu buraya getirdiğini çocukluğunda acılara değil mutluluklara güldüğü yere gelmişti.

İster istemez tebessüm etti.Daha fazla dışarıda kalmayacağını yoksa hasta olabileceğini düşündüğünde bir zamanlar en sevdikleriyle gittiği balyumruğa girdi...