Abandoned|| Book 2 -Sequel to Orphan

Κεφάλαιο 11ο

"Γύρισα!" φώναξα καθώς μπήκα για άλλη μια φορά στο προσωρινό μας σπίτι.

"Ψιττττ!" άκουσα κάποιον να φωνάζει. "Ψιτ, Nathan?". Περιεργάστικα τον χώρο γύρω μου και είδα τον Kev να φανερώνεται από πίσω από τον καναπέ. Πήγα προς το μέρος του και τον αγκάλιασα, όσο μπορούσατε εξαιτίας του μεγέθους του.

"Πολύ βολικό..."

"Nathan, κόψε τις εξυπνάδες!"

"Αλλά λέω! Δεν φταίω εγώ που εμποδίζει το σωσίβιο!"

"Απλά κάνε ησυχία!". Στριφογύρισε τα μάτια του και έσφιξε τα μπράτσα του δίνοντας μου ακόκα λιγότερο χώρο.

"Τι είναι αυτό που ήθελες μου πεις;;" τον ρώτησα για να μπορέσω να φύγω νωρίτερα.

"Το ξέρω ότι αυτός ο καιρός δεν είναι και μια τόσο εύκολη και ευχάριστη περίοδος για εμένα, και ότι αυτό το θέμα θα είναι λίγο σκληρό, αλλά θυμάσαι την πρώην σου;;"

" JenJen!". Χαμογέλασα πλατιά μόνο και μόνο στην θύμηση του ονόματος της.

"Όχι, όχι αυτή! Την προηγούμενη, πριν από αυτήν!"

"Οοο... Την Dionne..."

"Ναι αυτή! Λοιπόν θυμάμαι ένα τραγούδι που έγραψες γιαυτήν όταν είχε εκείνο το ξέσπασμα μπροστά σε όλους σας και ήταν τόσο ξεκαρδιστικό;;" μου εξήγησε και εγώ αναπόλησα την στιγμή.

"Το show me love?"

"Μμμ ναι αυτό! Εγώ και ο Scooter αποφασίσαμε ότι θα έπρεπε να ηχογραφηθεί για το άλμπουμ, όπως και το νέο σου σινγκλ Walks Like Rihanna."

"Μα ποτέ δεν κατάφερα να το τελειώσω αυτό, και αφήσαμε και το Walks Like Rihanna μισοτελειωμένο!"

"Αυτός είναι ο λόγος που ήθελα να σου μιλήσω επειγόντως! Τα τραγούδια πρέπει να τελειώσουν απόψε..."

"ΑΠΌΨΕ;;" φώναξα και έκανα ένα βήμα πίσω από την ενόχληση.

"Είναι απαραίτητο να ηχογραφηθούν αύριο και να κυκλοφορήσουν όσο πιο σύντομα γίνετε, αν θέλουμε να ηχογραφηθούν όλα στο σόου!"

"Με δουλεύεις;; Αυτό το σόου με έχει καταστρέψει!"

"Λυπάμαι Nathan.". Ακούμπησε το χέρι του στον ώμο μου, κάνοντας με να τον κοιτάξω στα μάτια. "Θα είναι όλα εντάξει! Ξέρω πως είναι είσαι χωρισμένος υπό χάλια συνθήκες, αλλά ακόμα πιστεύω πως πρέπει να την μιλήσεις! Πρέπει να είναι στο σχολείο τέτοια ώρα, αλλά αργότερα θα πρέπει να ξεκαθαρίσετε τα πράγματα μεταξύ σας. Μην ακούς τον Scooter!"

"Αυτός είναι αυτός που με καταστρέφει! Στοιχηματίζω ότι ήταν δικιά του απόφαση το ότι πρέπει να γράψω αυτά τα τραγούδια, έτσι;;"

"Ναι, αλλά είχε σκοπό να αποσπάσει την προσοχή σου, ωστόσο!". Αυτός ήταν ο λόγος που αγαπούσα τον Kev! Ήταν σαν πατέρας για μέσα όταν ήμουν μακρυά από το σπίτι και ήταν πάντα στο πλευρό μου.

Δεν πρόκειτε να μου αποσπάσουν την προσοχή... Αλλά τι μπορώ να της πω όταν μιλήσουμε;;"

"Ζήτα συγγνώμη με τον πιο ειλικρινή τρόπο που μπορείς, και σιγουρέψου ότι ξέρεις ότι την αγαπάς ακόμα!"

"Υποθέτω πως αυτό πρέπει να κάνω, όμως θα μου τα ψάλει για τα καλά.". Άνοιξα την πόρτα και οι δυό μας βγήκαμε πίσω στον διάδρομο. "Έρχονται τα αγόρια;;"
"Ναι, θα έπρεπε να είναι έτοιμοι για να φύγουμε.". Ένευσα και κοίταξα γύρω μου για να βρω τα κλειδιά από το μικρό φορτηγάκι.

~

"Είχατε όλοι παρέα χθες το βράδυ;;" ρώτησα με νόημα καθώς πείρα τα μάτια μου από το τετράδιο με τους μισούς στίχους του τραγουδιού μου 'Show me love' και τους κοίταξα έναν έναν. Όκι κοίταξαν ο ένας τον άλλον με ένα τεράστιο χαμόγελο πριν γυρίσουν και πάλι σε μένα. 

"Ναι όσοι μας..." είπε ο Max. "Και ήταν τέλεια!"

"Οοο αυτό είναι πολύ χαριτωμένο! Είμαι χαρούμενος για εσάς παιδιά! Πήρατε κανέναν αριθμό;;"

"Μπα."

"Όχι."

"Ούτε."

"Είχα χάσει το κινητό μου.". Κανέναν από αυτούς δεν φάνηκε να τον πειράζει ιδιαίτερα που δεν ήξεραν ούτε καν τα ονόματα των κοριτσιών, ή δεν πήραν τους αριθμούς τους. Το ξέρω ότι και εγώ ξενοκοιμόμουν για ένα διάστημα, με τρεία κορίτσια, αλλά απλά δεν έβλεπα το νόημα πλέον. Γιατί να κοιμάσαι με πολλά διαφορετικά κορίτσια κάθε βράδυ, ενώ θα μπορούσες να το κάνεις πολλές φορές με το ίδιο, και να αγαπάς και να αγαπιέσαι ταυτόχρονα;;

"Ααα." απάντησα νωχελικά.

"Τι έγινε με εσένα;;" Σε είδα με εκείνο το καστανό γκομενάκι χθες!" πετάχτηκε ο Tom και ζάρωσα την μύτη μου.

Αυτό δεν ήταν τίποτα. Δεν κοιμηθίκαμε μαζί."

"Μα φασωνόσασταν και μετά πήγατε πάνω!" παραπονέθηκε και οι υπόλοιπη κοίταζαν τον έναν μετά τον άλλον ανυπόμονα.

"Και το παραδέχομαι αυτό! Πράγματι πήγαμε επάνω, και είμασταν έτοιμοι να το κάνουμε, αλλά δεν μπορούσα. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ με άλλο κορίτσι... Δεν ήταν η πριγκίπισσα μου."

"Οοο φίλε...". Όκι τους με κοίταξαν λυπημένα. "Θα φροντίζουμε εμείς να γίνει."

"Αλλά εγώ δ-"

"Δεν έχει αλλά!". Με διέκοψε ο Max. "Θα το κανονίσουμε εμείς!". Στριφογύρισα τα μάτια μου και συνέχισα να γράφω το τραγούδι μου, ενώ αυτοί έγραφαν το Walks like Rihanna. 

Α/Ν

Συγγνώμη που δεν αναίβασα τόσο καιρό, αλλά πνίγομαι ήδη στο διάβασμα.... Ελπίζω να μην παρατήσατε την ιστορία;) Σύντομα το επόμενο!! Γέι 😍😍😂

Vomment!