So you're that kind of guy? 2

Hoofdstuk 14

Camrynn

Voor de zoveelste keer zwem ik naar mijn surfplank en doe ik de 100e poging om erop te komen. Een been erop, nog een te gaan. Met beide handen pak ik de plank stevig vast en hijs ik mezelf naar het midden. Ik zit! Trots kijk ik naar Justin en Flint, een eindje verderop. Ze zitten wat dieper in de zee, en irriteren zich nogal dat ik niet verder durf. Maar he, ik kan er toch niks aan doen dat ik bang ben voor haaien? En trouwens, ik ben nog steeds geen grote fan van de zee. Met al dat modderige zand en zeewier op de bodem. Gatver! Verderop komt er iets aan, wat op een golf begint te lijken. Ik bereid mezelf al mentaal voor. Oke, Camrynn. Je kunt dit. Gewoon blijven ademhalen!

Justin en Flint gooien zichzelf in de golf en komen even later óp hun surfboard de golven op. Bewonderend kijk ik toe. Waarom kan ik dat niet? De golf komt dichter naar me toe en ik ga alvast op mijn buik liggen. Ik peddel wat met mijn armen en voor ik het weet, word ik opgeslokt in de golf. Ik duw mezelf omhoog en doe een poging tot staan. Heel even lukt het, maar dan -na wat hoogstens 5 seconden zal zijn geweest- kukel ik er alweer af. Met een harde plons, beland ik in het water. Hoestend kom ik boven en kijk ik tevreden om me heen. Die 5 seconden waren in ieder geval langer dan de vorige keer! Ik zwem terug naar mijn surfplank, die -geschat- zo'n 20 meter verderop ligt. "Zag je dat?" Gil ik naar Flint, als ik erop zit. Flint schud zijn hoofd, "Nee. Ging het goed?" Ik knik, "Ik bleef er langer op dan vorige keer!" Ik krijg 2 duimen opgestoken van mijn gekke broer.

Dan glijd mijn blik naar Justin, die me vanaf het strand grijnzend aanstaart. "Wat?" Roep ik, "Ben je nu al gestopt?" Justin haalt zijn schouders op en wijst naar zijn schouder. Op zijn schouder zit een donkere plek in de vorm van een vage palmboom, een enorme blauwe plek. Ik zit dichtgenoeg bij het strand om het te kunnen zien. "Hoe komt dat?" Vraag ik. "Zie je die steen daar?" Hij wijst ergens in de verte. Ik schud mijn hoofd, "Nee." "Oh, nou. In ieder geval, kijk een beetje uit daar, tenzij je natuurlijk ook zo'n coole blauwe plek wilt." Zegt hij grinnikend. "Got it." Antwoord ik, met twee vingers langs mijn hoofd. "Camrynn!" Gilt Flint. Ik kijk naar achter. Opgewonden staat Flint te zwaaien vanaf zijn surfboard. Ik rol met mijn ogen. Opschepper.

Ik draai me weer naar de golven toe en spring op mijn board. Tot mijn verbazing blijf ik erop staan. Zonder enig besef van wat ik nu eigenlijk aan het doen ben, begin ik wild te zwaaien naar Justin en Flint. Flint steekt 2 duimen omhoog en surft lekker verder. Justin begint wild terug te zwaaien. Enthousiast wuif ik terug, maar Justin begint er ook nog eens wild bij op en neer te springen. Ik probeer zo min mogelijk te bewegen om mezelf overeind te houden. 13, 14, 15, 16... Justin begint er nu ook nog bij te roepen. "Camrynn, pas-" De rest hoor ik niet eens meer, want ik word door een harde dreun van mijn surfplank af geslingerd. Met een klap kom ik met mijn rug tegen een enorme rots. Alle lucht wordt uit mijn longen geslagen. Een enorme golf komt mijn kant op en duwt me naar beneden. Mijn rug schaaft langs de rots en ik kan wel gillen. Maar aangezien ik liever niet verdrink, houd ik verstandig mijn mond dicht.

Zo snel mogelijk zwem ik met alle kracht die ik in me heb, naar boven. Opgelucht haal ik adem. Of nou ja, ademhalen gaat niet met je longen gevuld met water, dus je kunt het meer 'hoesten met een aantal teugen lucht' noemen. Met twee handen pak ik stevig de rots vast en klim ik er op. Ik kijk om me heen, vanaf hier is het strand nog prima te zien. Bezorgt staan Justin en Flint langs de kant. "Het gaat wel!" Gil ik. Flint pakt zijn surfplank en komt naar me toe gepeddeld. Voorzichtig zet ik stapje op de plank en laat ik me achter hem zakken. "Camrynn, niet in paniek raken. Oke?" Zegt Flint. In paniek raken? "Wat bedoel je? Zo'n grote aanstelster ben ik nou ook weer niet hoor." Ik trek mijn wenkbrauwen verbaasd op. Flint gaat mijn zijn hand langs mijn rug en duwt zijn vinger zowat ik mijn gezicht. Helemaal rood.

Geschrokken houd ik mijn adem in en kijk ik met grote ogen naar zijn bebloede hand. "K-komt dat van mij?" Mijn stem slaat een beetje over. Flint's gezicht betrekt, "Rustig blijven, Camrynn. Je gaat niet huilen nu! Eerst moeten we je naar de kant krijgen, oke?" Ik knik en sla mijn armen om zijn middel. Ik bijt op mijn lip om een schreeuw binnen te houden. Nu pas merk ik het branderige gevoel langs mijn ruggengraat op. Flint buigt voorover en begint te peddelen, naar de kant. De zon schijnt op mijn rug en zorgt voor een trekkend gevoel, het zoute zeewater spettert op de wond en laat mijn hele rug branden. Een paar minuten later stap ik opgelucht het strand op en strompel ik naar Justin. Met ingehouden tranen pak ik zijn arm vast als steun. Hij legt een arm om mijn schouder en we lopen naar de EHBO post verderop het strand.

De deur van het hutje vliegt met een klap open en de man achter de toonbank kijkt geschrokken op. Hij trekt zijn wenkbrauwen samen en kijkt me met een bezorgd gezicht aan, "Loop maar mee naar achter." Hij wenkt Justin en mij en we lopen achter hem aan. Flint blijft met een wit gezicht staan, "Cam, vindt je het goed als ik hier blijf staan?" Ik grijns voorzichtig, "Je gaat toch niet flauwvallen, broertje?" Flint slikt en kijkt me vernietigend aan, "Hoe kan jij in hemelsnaam nog grapjes maken met een enorme jaap in je rug?!" Ik haal mijn schouders op en krimp gelijk in van de pijn. Stom. Bezorgd leunt Justin naar voren en kijkt hij me onderzoekend aan, "Alles oke?" Ik knik, ""Kan niet beter..."

De EHBO-medewerker klopt op het ziekenhuisachtige bedje voor hem, als teken dat ik plaats moet nemen. Zo voorzichtig mogelijk neem ik plaats en draai ik mijn rug naar hem toen. "Dat ziet er niet goed uit, meisje. Wat is er gebeurd?" De man raakt licht de huid om de snee aan. ik schraap mijn keel een paar keer voordat ik antwoord geef. "Ik ben tegen een rots aan geklapt." Ik krijg een kort geluidje als antwoord en er beland een plens water op mijn rug. Het heeft een koelend effect. De spanning verlaat mijn schouders en ik haal diep adem. "Je hebt geluk; je hoeft geen hechtingen. Ik zal er alleen wel een gaasje en eventueel verband omheen moeten doen." De man begint in een kastje tegenover mij in de kamer te rommelen, "Dat wordt dus een tijdje niet surfen of überhaupt het water in gaan." Ik vang Justins blik op en glimlach geruststellend, "Geen zorgen, dat was ik ook niet van plan."

Enkele ogenblikken later, loop ik al weer helemaal heel het hutje uit. Flint zit op het bankje naast de deur en springt meteen op. "Camrynn, oh mijn god. Are you alright?" Vraagt Flint bezorgd. Lachend -en een tikje ontroerd door zijn bezorgdheid- klop ik op zijn schouder, "Toppie joppie, kan niet beter." Flint rolt zijn ogen en geeft me een duwtje, "Mam gaat me vermoorden, weet je dat?" "En ik zal lachend toe kijken..." Antwoord ik met een grijns, "Zullen we gaan?" Ik kijk achterom naar Justin. Hij knikt, doet een stapje naar voren en zakt door zijn knieën. "Uw rijtuig, mevrouw." Lachend zwaai ik mijn benen over zijn nek en vlieg ik omhoog, zodra hij overeind gaat staan. Justin pakt mijn enkels vast en begint te rennen. En ik? Ik heb sinds tijden weer het gevoel dat ik vlieg...

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Long time no see

hallo allemaal,

ik ben er weer een beetje overheen denk ik. Het gaat al beter en ik heb inspiratie terug gevonden de afgelopen dagen. Ik heb contact verbroken met een persoon, die heel belangrijk voor me was. Ik ben een beetje upset nu, dus je kunt veel plottwist verwachten in het verhaal. #sorrynotsorry. ik weet niet waarom ik zonet die hashtag gebruikte, want bijna niemand gebruikt die nog. ik denk dat ik gewoon een beetje old fashion ben. zo'n iemand die gelooft in liefde op het eerste gezicht. alhoewel, dat nu een beetje verpest is door die ene persoon. getverdemme, ik ben echt pissed... anyway, nu ik weer terug ben en inspiratie heb, kan ik weer lekker door met schrijven. jippiejajee! feestje, duimen omhoog. wauw, ik doe vaag. ik ga nu stoppen met dit ellelange verhaal en mijn verdriet weg eten met alles wat eetbaar is, want ja, why not? ik heb ook wel zin om keiharde actiefilms te kijken, met extra veel geweld. i'll see you soon.

all the love, Sam