run to mad_ Namseok

Bana ilham verdin.

İnsanları kendinden uzaklaştıran esen rüzgarın, yağan yağmurun hüznü vardı sende. Ama ben en çok o yağmur kokusunu sevdim. Yolları belli belirsiz parıldatan o yağmur damlalarını sevdim.

Sen bana, yağmurdan sonraki gökkuşağının altında, yağmur kokusu ve esen rüzgar ile yaşamayı ve ondan zevk almayı öğreten bir çocuktun. Bana senden zevk almamı öğrettin.

Ama ben korkaktım, senden korktum. Üzerimde bıraktığın ve bırakacağın etkiden o kadar korktum ki, o yüzden başka güneşlere saklandım. Güneşlerde gökkuşağı oldu, ama uzun sürmedi.

Bütün güneşlerim soldu, hiçbirine sahip çıkamadım. Zaten hiçbiri de bana ait olmamıştı. Seni istedim, ama sende bana ait değildin zaten.