Üzülmelimiydim bu duruma ?
Bu haline,
Alışmıştık artık.
1 yildir bu duruma herkes kendine alıştırmıştı,
Kimde agliyacak göz yaşi kalmıştıkı.
Geride bıraktıklarını kim toplıyacaktı,
Kimse.
Kimse ugrasmiyacakti!
Ben bile,
kimsenin gözünden bir damla yaş bile düşmüyorudu. kimsenin gözunden bir damla yaş bile düşmeye bilirdi ama etraftaki hüzünün ve beklenen anın bu zaman olduğunu tüm millet farkındaydilar sadece ben farkında değilmisim bu anın yaklaştığını. yogun bakim ünitesinin gösteren camin önünde dedemin ölüşünü izlemistim kim izlemek isterdi .
benim kanimdandi, benim canimdandi canımdan can alınmasını izlemek kolay degildi ki,
Etrafimdaki insanlarin yıkılıslarını izledim önce, 1 yildir bu duruma alıstırdıkları icin hazırlıklıydılar . Ve yavaşca yoğum bakimdan dedemi cikarip morga götürüyolardı. Burdaki herkesin donuk bakislari canimi sıkmaya baslamıstı
Hastane koridorunda sadece sedyenin tekerleklerinin sesi vardi.
Bu saaten sonra olacaklara izlemek vardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gerçekleri Öğren
ChickLitİlk hikayem olduğu için yazım yanlışları veya anlatım tarzımda acemilik görebilirsiniz o yüzden şimdiden özür dilerim gerçekleri ögrenmeye başlasın o zaman hanımefendi
