Long Lost Secrets

-1-

'Oh, Ky-yle!'  Ik geef geen antwoord en draai me nog een keer om.  'Ky-yle!'  Weer doe ik niets.  'KYLE!!'  Ik schoot overeind en bonkte mijn voorhoofd tegen de laaghangende balk.

'Godver, Rose!!', schreeuw ik boos.  Ik hoor Rose lachen.  Maar niet alleen zij lacht.  'Cinaed, kop dicht!  Jij zou net hetzelfde doen als mijn zus jou oproept!', grom ik.

'Misschien wel, misschien niet!', giert hij in mijn hoofd.  Ik zucht en zwier mijn benen over de bedrand.  Met veel gestuntel kom ik overeind en doe ik alvast mijn schooluniform aan, proberend mijn hoofd niet nog een keer te stoten tegen het balkenstelsel.  Ik schrik wanneer dat bijna weer gebeurt en Cinaed weer begint te lachen.  'Wat ben jij een stuntel, zeg!', giert hij.

'Trek het je niet aan, Kyle, Cinaed lacht met elke kans die hij krijgt.', probeert Trevet me te sussen.

'En als het hem overkomt, wat dan?', vraag ik.

'Dan scheldt hij die balk verrot en verbrand hij die.', antwoord Glais.  Ik grinnik.

'Daar gaat nonkel Garreth niet zo blij mee zijn, denk ik.', lach ik.  Ook de anderen lachen, behalve Calum.  Hij lacht bijna nooit.

'Moet jij niet naar school?', maakte hij de opmerking.

'HEH!?!' Ik deed mijn uniform in no time aan en denderde de trap af.  'Ik vertrek naar school, mevrouw Hattaways!' Ik zag de oude vrouw verschrikt opkijken terwijl Hanz me nog een appel toegooide.  Ik bedankte hem met een vlugge hoofdknik en stormde de voordeur uit.

⚽⚽⚽

'Joepla! Nog net op tijd, Sanders!', maakte de leerkracht de opmerking toen ik de klas letterlijk binnensprong.

'Het spijt me, meneer, ik had me bijna overslapen.'

'Zal wel.', snoof Cinaed.  Ik maakte er geen opmerking over en nam plaats naast Krüger.

'Morning, Kyle.', zei hij.

'Morning, Marc.', zuchtte ik.  Ik liet mijn hoofd even op de bank vallen, maar richtte me al snel terug op toen de leerkracht in zijn handen klapte.  Ook een goede morgen...

⚽⚽⚽

'Wat hoorde ik, Kyle? Letterlijk de klas binnen gewipt?', lachte Dylan.  Ik stompte hem vriendschappelijk.

'Ik was bijna te laat.'

'Het was niet mijn schuld dit keer!', onderbrak Rose ons gesprek.

'Waar kom jij vandaan?', riep ik geschrokken.

'Van ergens, duhh!'  Ze schudde speels met haar hoofd terwijl ze dat zei.  Marc en Dylan begonnen te lachen, ik fronste mijn wenkbrauwen.  'Maar goed, ik was wel zo goed als te laat.'

'Vijventwintig minuten om precies te zijn.', grinnikte Dylan.  'Je hebt een nieuw record gevestigd daarmee!'

'Wat was haar vorige record?', vroeg Marc.

'Twintig minuten.', grijnsde Dylan.

'En nog nooit dagstudie gehad?', wilde ik weten.

'Nope!', griende Rose trots.  Ik sweetdropte...

⚽⚽⚽

'Tot straks!', riep ik over mijn schouder.  Rose ging met Marc en Dylan mee huiswerk maken, ik ging de andere kant op.

'Wat gaan we doen?', vroeg Trevet.

'Eigenlijk heb ik geen flauw idee, het is alsof ik jullie moet helpen.', antwoordde ik.

'Wel, dan geef ik je daar credits voor, want dat moet je inderdaad.', maakte Cinaed de norse opmerking.  Ik knikte terwijl ik met mijn hand in mijn jas woelde.  Ik haalde er de vijfkleurige Steen uit en gooide die op de grond.  Vier hologrammen verschenen voor mijn neus, dezelfden als gisteren, in mijn Innerlijke Huis.

'Dus, hoe gaan we het doen?', wilde ik weten.  'Ik bedoel, ik ben in vechten totaal waardeloos, en als het aankomt op moed moet je ook niet naar mij kijken.'

'En daarom snap ik niet waarom jij aan al die eisen voldoet.', merkte Cinaed op.

'Kun je voor vijf seconden je mond houden?', blafte Glais.  'Trevet heeft er het meeste weet over, omdat hij de oudste van ons gevieren is.  Laat hem het woord houden.'  Trevet onderbrak de strijd door een hand tussen de twee vechtjassen te houden.

'Bedankt voor je vertrouwen, Glais, maar ik weet er even veel over als jullie.', zei hij.

'Dan staan we even ver als gisteren; nergens.', zuchtte Calum.  Ik probeerde hen tot stilte te manen.  Als antwoord verdwenen ze weer en was de Steen weer gewoon een steen.  Ik zuchtte chagrijnig en stopte hem weer in mijn jaszak.  Dit kon nog eens behoorlijk lastig worden...