KANIN İZLERİ (Tamamlandı)

28-) Bitti Kardeşim Bitti

BÖLÜM İTHAFI: NehirCokuntrk 'a gelsin o zaman. 😘☝☝

"AYLİNİN AĞZINDAN"

Üç türden bir melez olduğum için burnum iyi koku alıyordu. Bu da kardeşimi bulmama yardım edecekti. Evden çıkmadan selinin kıyafetlerinden birini almıştım. Kokladım. Ve izini sürmeye başladım.
Onu ne olursa olsun bulacaktım. O benim kardeşimdi. Tek gerçek ailem.

'Selinin ağzından"

Gözlerimi açtığımda depo tarzı bir yerdeydim. Neler oluyordu? Benim burda ne işim vardı? Hareket etmeye çalıştım ama hareket ettikçe zincir sesleri geliyordu. Kaçırılmışmıydım yani şimdi ben? Depoyu sadece ay ışığı aydınlatıyordu. Karanlık korkmuyordum ama biraz ürkütücü bir yere benziyordu burası.

Kapının sesli bir şekilde açılması ile o tarafa döndüm. Ece'nin burada ne işi vardı? Bu beyinsiz beni mi kaçırmıştı?

E: Bak bak bak! Burada bir sivri diş varmış!

S: Ne sivri dişinden bahsediyorsun?

E: Aaa.. selincim olmuyor böyle beni kandırabileceğini mi sanıyorsun sen?

S: Evet tam üstüne bastın tatlım.

E: Şuan benim elimdesin. Nerden geliyor bu özgüven?

S: Beni araştırmadın sanırım.

E: Neden seni araştırayım ki normal kan içen gereksiz bir vampirsin.

S: İşte orda yanılıyorsun.

Dedim gülümseyerek. O ise bana kaşlarını çatarak bakıyordu. Karnım çok açtı ve hemen bir şeyler yemem gerekiyordu. Ece gözlerini kapadı ve bir şeyler fısıldadı. Karnımda derin bir acı hissettim. Karnımdan kanlar akıyordu. İyi de bu nasıl olmuştu.

E: Sakın beni hafife alma sivri diş. Çünkü ben bir kara cadıyım.

S: Aaa. Bende diyordum ki bu kızın yüzü neden kara. Şimdi öğrendim işte beni aydınlattığın için teşekkürler.

E: Benim sinirlerimi bozuyorsun aynı ablan gibi.

S: Sen beni biri ile karıştırdın herhalde çünkü benim ablam yok!

E: Hadi yaa. Sen bunu bilmiyormuydun. Ayy çok yazık. Senin bir ablan var selin. Adı aylin. Ama seni kurtaramaz çünkü senin nerede yaşadığını ve şuan nerede olduğunu bilmiyor o yüzden ben olsam korkardım.

S: Saçmalıyorsun ama senden korkmama gerek yok seni tek başıma bile halledebilirim.

E: Ahahah kahkahayla güleyim bari. Ne yapabilirsin ki? Sen hiçbir şeysin.

Kapıdan birinin girmesi ile o tarafa döndüm. Bir çocuk. Çocuk dediğime bakmayın benim yaşlarımda olması gerekiyor. Ama ne vampir ne de kurt yada cadı kokusu yok. O bir insan!

Ece çocuğa gülümsedi. Eliyle gel işareti yaparak yanına çağırdı. Dudaklarını çocuğun boynuna biraz bastırdı ve öptü. Çocuk hiç bir hareketle bulunmuyordu. Kesinlikle etki altındaydı. Ece çocuğun kulağına yaklaştı. "Sakın korkma, merak etme çok canın yanmayacak," diyerek ellerini çocuğun kafasına bastırdı. Çocuk birden hareket etmeye başladı. Kesinlikle kaçmaya çalışıyordu. Ece gözlerini tekrar kapayarak bir şeyler fısıldadı. Ardından kendi kolunu bıçakla keserek çocuğun dudaklarına yerleştirdi. Çocuk bir on saniye gözlerini kapayarak dinlendi. Bu esnada hiç hareket etmedi. On saniye sonra gözlerini açtığında gözleri kıpkırmızıydı! Bunu nasıl yapmıştı.?!