Benim adım Melis. 19 yaşındayım ve yeni üniversiteye başlayacağım. Ama umrumda bile değil. Bilgisayarım dışında hiçbir şey umrumda değil benim. Aşk meşk filan hiç uğraşamam. Aslında yalnız olduğumun farkındayım da çaktırmayın. Ve tabi ergenlerin korkulu rüyası ailemle de uğraşmak zorundayım. Pff! Bir an önce bu evden ayrılıp kendi evime çıkmak istiyorum. Bu kendinden bezmiş moruklarla uğraşamam daha fazla. Eğer bi ergenseniz anlamışsınızdır beni. Arkadaş da lazım tabi bana. Face'den bir sürü arkadaşım var yazıştığım ama bi de tanısam onları hiç fena olmazdı. Bu hikayeyi yazmaya başlamamın nedeni hayatımın değişmesi! Annemlerle her günkü gibi kavga etmeye başladık ama bu kadar abartıcaklarını sanmazdım. Nefret ediyorum bu kadın ve adamdan ya hayatımı mahvetmek için yaratılmışlar. Atarlanmıyım daha fazla. yeterince atarlıyım şu an zaten. Yok efendim bilgisayar başından kalmıyomuşum, derslerim bu yüzden bozukmuş, başka hayatım yokmuş da falan filan. Neyse buraya da aktarmıyım bu sinirimi. Uzun lafın kısası o kadar bağrış çağrıştan sonra internetimi kapadılar. Ağladım desem yalan olmaz çünkü bilgisayarım > herşey di benim için, aslında hiçbir şeyim olmadığından bilgşsayarım benim herşeyimdi. Asıl konu arkadaş bulmam lazım. Hem de en kısa sürede. Hoş üniversiteye başlıcam orda bulurum da şimdi bulmam lazım. Hem sabırsızımdır hem inatçı hem de boş durmak istemiyen bi ergen. Ama bi o kadar da umutsuzum, kim sever ki beni! Hem çirkinin tekiyim, önemli olan iç güzellik derseniz o da yok ben de. Dış içe, iç de dışa yansıyo maşallah. Kendimden de nefret ediyorum. Ne kadar sorunum var ama.
Neyse ki telefonumu elimden almadılar. İnternete giremesem de müzik benimle. Bugün hiç konuşmayacağım o cadılarla. Neyse aldım telefonumu elime, açtım en son ses müziği, dışarı çıktım. Annem sordu 'nereye gidiyosun yavrum?'diye ama cevap vermedim. İnadım inat! Son 1 hafta okulun açılmasına. İlk defa heyecanlıyım. Çünkü arkadaş bulmam lazım. HEM DE HEMEN! Neyse müzik dinleyerek, kafamdaki o kadar şeyi atmaya çalıştım ama olmadı. Gitmiyolar yani uzaklaşmıyolar 1 saniye aklımdan. Napıcam ben bilgisayarsız?! Dayanamam. Acil yapıcak şeyler bulmam gerekiyo!! Neyse yürüyodum sokakta. Geziyodum İzmir'i. Emin olun ki doğduğumdan beri İzmir'de yaşamamıza rağmen görmediğim yerlerle karşılaştım. Neyse ya iyi oldu. Temiz hava da aldım hem! Tam internet kafeye gelicektim ki bu hikayeyi yazmak için, bilin bakalım ne oldu! 1 günde iki büyük gelişme! Hayatımın değiştiği gün olarak not almamız gerek bi kenara. Sadece filmlerde olmuyomuş demek ki, yakında kıyamet kopucak ya AŞIK OLDUM! Sadece filmlerde olmayan şey bu değil tabi ki, onunla tanışma anımız! Hani okulda çarpışıp düşerler, kitaplar yere yığılır, birlikte toplarlar filan, işte tam buna benzer bi olay yaşadım. Öylesine müzik dinliyodum işte. Yürüyodum filan... Karşıma bi hayvan çıktı. Gerizekalı! Düz yolda önüne bakmıyo! Önündeki devasa yaratığı görmedi. (o yaratık benim anlamışsınızdır herhalde) Yere düştüm ya, o kadar hızlı çarptı ki, ayı! Neyse işte o ayı hayatımın içine etti. Bi de aşk acısı mı çekicem bu kadar dert üstüne. Yalnız hayvan dediğime bakmayın harbi taştı yani! O an işte, çocuğun yüzünü gördüğüm an ellerim terlemeye başladı, ne olduğunu anlamadım. Hayatımda hiç aşık olmamıştım ki! Nerden bileyim! Düştüğüm zaman baktı ilk. Gözleri ne kadar da güzeldi. Saçları bi şekil. Neyse neyse bu moda girmek istemiyorum. Çocuğu belki de ilk ve son görüşüm. Beni yerden kaldırdı. Ay yerim ahskbj. Neyse kaldırdığı an ben bi giriş yaptım. 'Adın ne?' İnsan bi selam der neyse haha. Çocuğun adı Mert'miş. Anında okulunu sordum, belki aynı okuldayızdır de görebilirim çocuğu diye, anladınız siz... Allah'ım sana geliyorum! Aynı okula gidicez. Kısmet diye buna derler işte, alın yazım bu sefer iyi tarafta, neyse benim de o okula gidiceğimi söyledim ve gitmem gerektiği bahanesiyle uzaklaştım. Hala hazır değilim bu duyguya, başıma neler açıcak acaba. İnternet kafeye doğru yürürken bi kız geldi yanına. Acaba kız arkadaşı mıydı? Bişey de doğru düzgün gitsin hayatımda ya! Sonunda koşar adımlarla internet kafeye vardım. Ne kadar salağım ben ya, çocuğu tanımadan aşık oldum. İnşallah olmamışımdır, sonuçta duyguyu bilmiyorum, belki de olmamışımdır! Ahhhh! Neyse her gün buraya gelip size olayları anlatıcam. Şimdilik bye gençler :)
