ΚΕΦΑΛΑΙΟ 15

1.1K 133 0
                                    

ΓΙΑΝΝΗΣ

Ο Γιάννης την κοίταζε καθώς προσπαθούσε να καταλάβει τι του έλεγε. Ήταν αμαρτία και πειρασμός και γλύκα, όλα μαζί. Τα πλούσια κόκκινα μαλλιά της της είχαν μείνει τα μισά στην κορυφή του κεφαλιού της και τα άλλα μισά κάτω, δίνοντας της μια λάγνα εμφάνιση. Η επιδερμίδα της ήταν φουντωμένη τα μάτια της αισθησιακά αλλά και σαστισμένα απο το ξέσπασμα του. Είχε νιώσει μια παράλογη οργή ακούγοντας τη να υποτιμά τον εαυτό της παρ όλο που αυτό που είπε η Ελίζα ήξερε οτι δεν το εννοούσε. Κοιταζοντάς την αμφέβαλε αν υπήρχε άντρας που θα της αντιστεκόνταν. Εκείνος σίγουρα όχι. Οργισμένος ακόμα την άρπαξε απότομα το χέρι και το φερε ανάμεσα στους μηρούς του. Η Ελίζα έμεινε με ανοικτό το στόμα όταν πίεσε τη παλάμη της πάνω της απο το ερεθισμένο ανδρισμό του.<<Ξέρεις τι σημαίνει αυτό?>>

<<Τι, πες μου τι σημαίνει?>>

<<Οτι σε θέλω. Αυτή την στιγμή δεν παίζω μαζί σου. Νομίζεις οτι  μου  συμβαίνει  συχνά αυτό?>>

<<Ναι>>

<<Κάνεις λάθος. Αν συνεχίσεις να είμαστε τόσο κοντά θα δεις τις συνέπειες. Πρέπει όμως να φύγω>>

Εκείνη πετάχτηκε όρθια τόσο απότομα που μπερδεύτηκε στο σεντόνι. Ο Γιάννης της έπιασε απο τα μπράτσα και βλέποντας το μορφασμό που έκανε καθώς τα χέρια του άγγιζαν το κοκκινισμένο δέρμα βλαστήμησε  τον εαυτό του.

<<Δεν μπορώ να πιστέψω οτι είμαι εδώ και με ξεμυαλίζεις αφού υποφέρεις.>>

<<Σε ξεμυαλίζω?>>αναρωτήθηκε η Ελίζα γουρλώνοντας τα μάτια της.

<<Τι νομίζεις οτι έκανα Ελίζα?>>

<<Οτι έπαιζες μαζί μου.>>του είπε απλά.

<<Ω, ναι. Τα παιχνίδια με το κορμί μιας γυναίκας δίνουν μεγάλη χαρά δε έναν άντρα. Και όταν μια γυναίκα έχει ένα κορμί σαν το δικό σου... δεν νομίζω οτι θα αντλεξω.>>

Τον κοίταζε δαγκώνοντάς του τα χείλη της κι ο Γιάννης μπορούσε να καταλάβει ακριβώς τι σκεφτόνταν. <<Όχι γλυκιά μου δεν μπορούμε απόψε. Κάποια άλλη φορά.>>

<<Θα ήθελες να μείνεις να μίλήσουμε?>> 

O Γιάννης ήξερε ότι έπρεπε να φύγει να πει όχι να απομακρυνθεί απο τον πειρασμό αλλα σεν μπορούσε. Ήταν τόσο γλυκιά κι ερεθισμένη που δεν του έκανε καρδιά να της πει όχι.  <<Εντάξει. Πήγαινε να πάρεις ένα στεγνό σεντόνι και εγώ θα βάλω κάτι να πιούμε.>>

Κόκκινος ΠειρασμόςDonde viven las historias. Descúbrelo ahora