Vergeef me

'Ik verlang geen wonderen van je, vergeef me.'

                                                                     - Vergeef me -

                                                                          Chapter 1

Dit schrijf ik voor hem, de jongen die nooit zal weten dat over hem geschreven wordt.

De jongen die niet weet dat er over hem gepraat wordt door eén meisje, eén meisje dat de wereld zou geven voor hem.

Ik beschrijf hem wel als jongen, maar zeg maar jongeman.

Gevoelens? Wel ik weet het niet, het bestaat eerder uit een verlangen, een verschrikkelijk gevoel dat knaagt als het niet vervuld wordt.

Iedereen kent dat gevoel wel, al verlang je maar naar een taartje, als je het niet krijgt vindt je het verschrikkelijk, maar nog erger is als je voor je neus iemand anders het taartje ziet opeten.

Dit is misschien een slechte vergelijking.

100 woorden schieten door mijn hoofd als ik hem zie, 100 gedachten als ik aan hem denk.

Ooit is het niet alleen bij verlangen gebleven, hoewel, elke keer als wij elkaar stiekem aankijken zien we in elkaars ogen wat we willen.

Stiekem, zo stiekem is het allemaal niet, voor hem wel maar voor mij.. 

Ik moet wel anders is alles kapot en dit wil ik echt niet opgeven.

We verlangen naar elkaar.

We zullen wel zien' zei hij altijd.

Ik wist wel dat hij niet zo trouw was als hij in het begin beweerde,zijn ogen zeiden genoeg.

Zijn prachtige ogen, zijn ogen fonkelde altijd..

Hij maakte me gek met zijn ogen, z'n smsjes..

Eén blik kon me doen vergeten met wat ik bezig was.

Soms ben ik zeer egoistisch, maar dat komt omdat ik het zo graag wil, hem zo graag wil.

Dit schrijf ik voor hem, ik verlang geen wonderen van je, vergeef me.

Tim, dit is voor jou.