' gavin past'
Kurt's point of view..
I was laughing when i remember what i did before.. Her chicks is so blushing..
Habang nakahalik parin ako sa kanya kanina at gulat na gulat sa ginawa ko, hindi nya napansin na may nilagay ako sa leeg nya.. And that's why i'm laughing now..!! Hehehe
I'm sure im dead! Pag nakita nya yun. (^_^)
Shhh.. Guys! Wag kayo maingay.. Hehehe ang saya nya inisin eh.. ✌(^-^)
'President!? Hoy! Kurt!' Sigaw ni vjay humarap lang ako sa kanila na nakangiti.
'yes? What's wrong?' My question
(º_º) - ganyan ang mga pagmumuka nila..
'What's the problem?? Hm?' I said with the serious look
'Hm?? I think your so happy now president? And who's that lucky gurl? Hm?' Sabi naman ni terry
'Wala to. Anu ba problema? Bakit kayo nandito?' Tanong ko ulit at may inabot silang suitcase sakin.
'The all files and information about veronica ay nandyan sa suitcase.' Seryosong sambit ni owen
'Naguguluhan talaga kami. Hindi namin alam kung panu nangyari ang accidente at bakit hininto nila agad ang imbistigasyon sa accidente.' Sabi ni vjay
'I think hindi accidente ang nangyari, pinlano talaga ng mga suspek ang nangyari.' Sabat naman ni gav sa gilid ko
'so, posibleng planado nila ang lahat?? Pero mabait ang pamilya nila veron diba? Palakaibigan talaga ang Family Verga. ' sabi ni owen
Kaya napahawak ako sa aking baba at iniisip ang lahat.
Gav's point of view..
Iniwan ko muna sila sa SSU office.
Naisipan kong pumunta sa garden para lumanghap ng sariwang simoy ng hangin.
Ganito ang ginagwa ko tuwing nalulungkot ako o gusto ko mapag isa. May nakapag sabi kasi sakin na ang sariwang simoy ng hangin at tahimik na paligid ang papawi sa pagod mo at sandali kang makakalimot, at makakapag isip ka ng mabuti.
* back to the past*
Nung sampung taon palang kami nila kurt ako na talaga ang pinaka seryoso at tahimik, hindi ko alam pero ayokong mag salita kung hindi naman importante at mas gusto ko pang manahimik nalang at makinig ng kanta sa headphone ko,
Nung nasa park kami hindi ako nakisali sa laro nila. Kasi nung mga tyme nun iniwan ako ng mama ko at sya na nga lang ang nag iisa kong pag asa para mabuhay, pero mas pinili nyang sumama sa lalaki nya.
Nasa sulok lang ako ng park, samantalang sila kurt, vjay,terry at owen masayang nag lalaro at nag haharutan. Pero ako, mas pinili kong maupo sa sulok ng farm at nag susulat lang sa lupa.
Habang ginagawa ko ang pagsulat sa lupa, may biglang lumapit sakin na batang babae na kasing edad lang namin. Napaka ganda nya at alam ko sa una palang mabait talaga sya.
'hi ako si Veronica Verga! Tawagin mokong V. Ikaw? Anung pangalan mo?' Sabi ng batang babae na napakaganda na ang pangalan ay V
'Ako si gavin wistley.' Sabi ko naman at ngumiti ng konti
'tara gav! Sali tayo sa kanila! Dali na!' At hinila nya ako kayla kurt na naglalaro. Kilala na pala nila si v nung araw na yun.
Naging malapit kami sa isa't isa at sya ang naging dahilan ng muling pagbalik ng aking mga ngiti sa labi.
'gav?.. Ayokong nalulungkot ka at ayoko ring nakasimangot ka palagi.' Sabi ni v habang nakatingin sakin kaya ngumiti ako.
'Ou naman,' wika ko
'Alam mo ang ginagawa ko tuwing malungkot ako, pumupunta ako sa garden namen. May sariwang hangin at ang tahimik kaya yun ang favorite place ko. Wag mong kalimutan ah?! Pag nalulungkot ka at gusto mo makapag isip ng maayos, pumunta ka sa tahimik na lugar o sa garden.'
Kinabukasan.. Nag kakagulo ang lahat sa mansion nila curt sa europ, at lahat kami ay nagulat sa binalita ng secretary jo ang katiwala ng pamilya verga.
Halos gumuho ang mundo ko ng malamang patay na si v at ang mga magulang nito. Sumabog daw ang sinasakyang sasakyan nila v.
*back to the reality *
*Sigh* miss na miss kuna ang pag tawa nya at ang mga ngiti nya.
' nakakabwisit!! Arghh!! Bakit nya gi---' huminto sya dahil nakita nya ko.
'gav???.. Ah---'
'Anung problema?' Tanong ko kaya napatikhim naman sya.
Kamuka nya talaga si veronica..
