Beni Diğerlerine Benzetme.

zor bir gün.

ırmak ile sahile gittiğimiz günün üzerinden iki gün geçmişti.o iki gün okula gitmemiştim.Birinci gün çalıştığım Moda şirketine gidip çizimlerimi teslim etmiştim.ikinci gün ise yani bugün ırmak'la alışverişe gitmiştik.

şuan ne mi yapıyorum? yatağımda tarif edemeyeceğim kadar saçma bir şekilde uzanmış,karın ağrımın geçmesini bekliyordum.Ama yani ben nereden bilebilirim aç karnına ağrı kesici içilmemesi gerektiğini?

ırmak ile alışveriş'ten dönünce başımı tarif edilemez bir ağrı sarmıştı.sonra bende ağrı kesici içtim ve başımın ağrısı geçti.Ama ardından da karnıma ağrı vurmuştu.Annemin yanına inip söylediğimde sebebini sordu ve bende hala bir şey yemediğimi belki de ondan olabileceğini söyledim,kafama bir tane vurup 'sen aç karnına ağrı kesici mi içtin miden delinir gerizekalı' dedi.kendi amıma koyim ya diyerek yatakta diğer tarafa döndüm.ardın dan kapım açıldı ve odaya annem girdi.'nasıl oldun Derin?'diye sordu yatağıma otururken.'daha iyiyim anne'deyip doğruldum.'bu böyle geçmez kızım kalk bir şeyler yap.Bu arada hala beş dersiniz var okula gidebilirsin'dedi ve odamdan çıktı.Aklıma deniz gelmişti iki gündür görmüyordum onu.hey! tabikisi okula deniz için gitmeyecektim.Ders yapmak istiyordum ben ders.Rehberden Irmak'ı tuşlayıp telefonu kulağıma götürdüm.üçüncü çalışta açmıştı.

-noldu kız yarım saatte özledin mi beni? -he seni özledim.Şey ya..okula gitsek mi beş ders varmış hala? -sende sıkıldın değil mi? evet bence de gidelim.o zaman okulda görüşürüz.deyip kapattı telefonu bende kıyafet odama geçip hazırlanmaya başladım.ilk güne göre daha sade olmuştum.

Aynada kendime son bir kez daha baktıktan sonra aşağıya inip anneme haber verdim ve hikmet amca'dan beni bırakmasını rica ettim.Her ne kadar görevli olsalar da ben onlara emir veremezdim,buna hakkım yoktu.Nede olsa hepimiz insanız en azından benim görüşüm bu.Arabaya bindim ve on dakika sonra gelmiştik.Bahçeden içeriye girip ırmakı aradım.Bana çoktan geldiğini ve beni sınıfta beklediğini söyledi.Şuan teneffüs olduğuna emindim çünkü bahçe çok kalabalıktı.

merdivenlerden çıkarken tüm gözler üzerime dönmüştü.hiç birini takmadan uzun koridorda sınıfa doğru yürümeye başladım.insanlar neden karşıdakinin ne düşündüğünü önemsemeden davranırlardı? çok mu zor bunu içinden karşındakine yansıtmadan cevaplamak.İlk gün kendimi göstermek istemiştim evet;ama bu şekilde değil.Beni görünce bakıp sonra da kafalarını dönmelerini istiyordum.Ve hatta hiç bakmamalarını istiyordum.Fakat bırak öyle olmayı kendilerini uyarmıyorlardı bile.Düşüncelerden sıyrılıp Irmak'ın yanına oturdum.Ardından selam verip beni fark etmesini sağladım.

-Derin;Deniz bu tarafa doğru geliyor sana ne derse desin sakın ona karşılık verme deyip oda benim gibi önüne döndü. -Hey yeni kız kalk ayağa!
-birincisi bana emir vermeyi kes ikincisi de bana bu şekilde sesini yükseltmenin sebebi nedir?kaşları çatılırken iki saniyeye yakın gözlerime baktı ve ardından beni kolumdan sertçe tutarak ayağa kaldırıp sürüklemeye başladı. -hey bırak beni!diye bağırıp bacağına tekme attım bu onu daha sinirledirmiş olacak ki kolumu daha da sıkıp mümkünmüş gibi daha da hızlı çekmeye başladı.Temizlik malzemeleri olduğunun tahmin ettiğim bu yerde Deniz ve duvar arasına sıkışmıştım.

-ne istiyorsun seni ukala pislik diye bağırdım.

-sen benimle nasıl konuşuyorsun.diye tısladı.Ardından sesini olabildiğince yükselltip.kimsin kızım sen? Babana mı güveniyorsun? sizin o çok müthiş hayatınızı tek kelimemle bitirebilirim biliyorsun değil mi?

-hayır bilmiyorum.Ama bildiğim tek bir şey var kendini bir bok sanan ego manyağının tekisin.deyip kapıyı çarparak çıktım.kapıdan çıkar çıkmaz gördüğüm manzara beni şaşırtmıştı.Neredeyse tüm okul toplanmış şaşırmış bir vaziyette bana bakıyor 'aklını yitirmiş' ve 'ne yaptığını sanıyor bu?' diye uğultular duyuyordum.hemen Aralarından sıyrılıp sınıfa gittim ve çantamı kaptığım gibi sınıfı ve okulu terk ettim.Neden..neden neden ben? diye bağırıp nereye gittiğimi bilmeden yürümeye başladım.okula sadece iki gün gitmiştim ve o iki günün ikisinde de olay çıkarmıştım.Aslında hayır bunu çıkartan ben değildim.o çocuk ve bir orospu bana bağırırken öylece durup yüzlerine bakamazdım ki.İlk önce okulun orospusu ile tartışmış gözlere düşmüş sonra da sırf kendisini görmek için okula geldiğim çocuk tarafından ezilmiştim.Bir saniye onu görmek için okula gelecek kadar ne olmuştu bana? tabiki de o ego yığınının ilk günden peşinde koşan bir kız olmamıştım,ve olmayı da düşünmüyordum.Bugüne kadar kimsenin peşinden koşmadım.fakat bir sorun vardı; ben okula nasıl ve hangi yüzle dönecektim?

....

bulunduğum yerin neresi olduğunu bilmediğim için Hikmet amcayı arayıp konum atmıştım.on dakikaya yakın bir süre için de gelip beni almış ve eve bırakmıştı.Sonra da yatağa girip uyumuştum...