Το κακό αγόρι

Κεφάλαιο 4

"Και έτσι μπορείτε να την λύσετε." είπε ο κύριος Νίκος ο σέξι καθηγητής μας.

Ναι, τον βρίσκω σέξι και όχι... ποτέ δεν σκέφτηκα πονηρά. Για την ακρίβεια, όλη αυτή την ώρα δεν έδινα καθόλου προσοχή. 'Ολη αυτή την ώρα απλά κοιτούσα τον πίνακα και σκεφτόμουν τον Άγγελο. Ποτέ δεν σκέφτηκα πως θα συνέβαινε κάτι τέτοιο. Ο Άγγελος ήταν το κακό αγόρι του σχολείου. Αν και άκουσα πολλές φήμες για αυτόν, ποτέ δεν άκουσα ότι άγγιξε κορίτσι με άσχημο τρόπο. Ήταν καλό αυτό? Μάλλον είναι. Τι άραγε εννοούσε με το "είσαι δική μου τώρα"? Πως είμαι δική του τώρα? Δεν είμαι αντικείμενο.

"Ζωή!" ο κύριος Νίκος φώναξε το όνομα μου, κάνοντας με να συνέρθω απο τις σκέψεις μου. Τον κοίταξα και σήκωσε το φρύδι του. Κοίταξε στο βιβλίο του και μετά έγραψε μια πράξη στον πίνακα.

"Μπορείτε να μας λύσετε αυτή την άσκηση δεσποινίς Παπαδοπούλου?" είπε αντί να ρωτήσει.

"Μ-μα...."

"Παρακαλώ, επιμένω" με διέκοψε.

Μπορεί να είναι πολύ σέξι, αλλά είναι εντελώς παγόβουνο. Ο μαλάκας είδε πως δεν πρόσεχα στο μάθημα, και να τώρα με σηκώνει στον αναθεματισμένο πίνακα. Δεν μπορούσε να διαλέξει κάποιον που έδινε προσοχή? Πάντα προσέχω στην τάξη αλλά δεν μπορείς να δείξεις έλεος μια φορά που δεν πρόσεχα? Σηκώθηκα και περπάτησα μέχρι τον πίνακα.

Ένιωθα νευρικότητα καθώς ένιωθα τα βλέμματα όλων των συμμαθητών μου κολλημένα πάνω μου. Πήρα τον μαρκαδόρο και κοίταξα την πράξη. Δεν καταλάβαινα τιποτα. Ποτέ δεν μου άρεσαν τα μαθηματικά. Ήθελα να πετάξω τον μαρκαδόρο και να τρέξω όσο πιο μακριά μπορώ. Ένιωθα τα χέρια μου να ιδρώνουν και τα σκούπισα πάνω στο τζιν μου. Σύντομα θα αρχίσω να τρέμω.

Κοίταξα την πράξη και για να είμαι ειλικρινής, δεν καταλάβαινα καν τι έγραφε. Υποτίθεται η Δήμητρα θα μου τα εξηγούσε αυτά σήμερα. Κοίταξα τους συμμαθητές μου που με κοιτούσαν. Όλα τα περίεργα μάτια ήταν κολλημένα πάνω μου καταβροχθίζοντας με. Κοίταξα την Δήμητρα που μου έδωσε ένα ενθαρρυντικό χαμόγελο. Θα γινόμουν ρεζίλι σήμερα. Τι κάνω!? Θα ντροπιάσω στα αλήθεια τον εαυτό μου. Και να μαι λοιπόν.

Σήκωσα το χέρι μου έτοιμη να γράψω στον πίνακα με τον μαρκαδόρο. Ας με σώσει κάποιος. Ήμουν έτοιμη να γράψω ότι βλακεία σκεφτόμουν, όταν ξαφνικά άνοιξε η πόρτα κάνοντας μια κοπέλα απο την τάξη μου να ουρλιάξει. Ρόλαρα τα μάτια μου και κοίταξα προς την πόρτα βλέποντας τον ένα και μοναδικό Άγγελο Αδάμου να με κοιτάζει με ένα ανούσιο βλέμμα. Γούρλωσα τα μάτια μου καθώς τον είδα να μπαίνει στην τάξη και να στέκεται μπροστά μου, κοιτάζοντας με στα μάτια. Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό. Όχι τώρα. Όχι μπροστά απο την Δήμητρα.