nyctophobia » h.s

n y c t o p h o b i a

ALL RIGHTS RESERVED: Παρακαλώ πολύ να μην γίνει καμία αντιγραφή ή παρόμοια χρήση αυτής της ιστορίας. Όλες οι ιδέες είναι αποτέλεσμα της φαντασίας μου και μόνο!

_____________

3 ΧΡΟΝΙΑ...
42 ΘΥΜΑΤΑ...
ΚΑΝΕΝΑΣ ΟΙΚΤΟΣ!

and like the moon,
he had a side of him
so dark, that even the stars
couldn't shine on it;
he had a side of him
so cold, that even the sun
couldn't burn on it...

Φοβάσαι το σκοτάδι; Έχεις κάθε λόγο...

Περίληψη

Η Amelie Clark το έσκασε από το ορφανοτροφείο μόλις 16 χρόνων. Πιστεύει πως σώθηκε. Τι θα γίνει όμως όταν πέσει θύμα απαγωγής ενος κατά συρροή δολοφόνου που αναζητείται από την αστυνομία εδώ και 3 χρόνια; Ο μόνος τρόπος για να σωθεί μια ψυχή είναι να πεθάνει, είναι το στίγμα που αφήνει ο δολοφόνος σε κάθε θύμα του. Οι διαδικασίες που ακολουθεί αυτός ο ψυχικά άρρωστος άνθρωπος είναι ακριβείς: Αρχικά εντοπίζει το θύμα του και το παρακολουθεί με φοβερή δεξιότητα. Εναν άνθρωπο που υποφέρει από κατάθλιψη, φοβίες, δυστυχία, τρέλα και τον κλείνει στο μικρό και σκοτεινό υπόγειο του σπιτιού του. Στο υπόγειο αυτό υπάρχει μόνο σκοτάδι. Μια στιγμή της ημέρας όμως τα φώτα ανάβουν και ένας ψυχίατρος απεσταλμένος του δολοφόνου κατεβαίνει και ψυχαναλύει το θύμα. Και έπειτα αναλαμβάνει ο δολοφόνος. Να σκοτώσει το θύμα. Και έρχεται η στιγμή που βλέπει σε έναν έρημο δρόμο εκείνη. Κάθε μέρα στο ίδιο παγκάκι, στην ίδια θέση, με ένα τσιγάρο στο χέρι. Κάθε μέρα να λέει τις ίδιες λέξεις. Την ίδια μπερδεμένη πρόταση. Ξανά και ξανά. «Μη σβήσεις το φως». Μόλις είχε βρει το επόμενο θύμα του, που θα του γινόταν εμμονή. Τι θα συμβεί όμως όταν η Amelie συναντήσει στη σκοτεινή αποθήκη τον Harry; Τον ψυχίατρο που πρέπει να εξακριβώσει τη διάγνωση για να πεθάνει; Μήπως ο Harry είναι ένα ακόμα θύμα; Μήπως...

•Αυτή είναι η καινούρια μου ιστορία cupcakes!! Προσθέστε την στη βιβλιοθήκη σας!! Ελπίζω να σας αρέσει! •
VOTE & COMMENT

love you all.
-Ev💕