KANIN İZLERİ (Tamamlandı)

29-) Kavuşma

Ay: Hazır mısın?

Bana soru soran ayline baktım. Şuan bizim evin kapısındaydık. Aliyi görmeye gücüm varmıydı. Belki de yoktu belki de vardı. Ama o kendi isteği ile yapmamıştı. Kafam çok karışıktı. Elimi kaldırdım ve derin bir nefes alarak kapıyı çaldım. Kapı açıldığında karşımda ağlayan bir nazlı vardı. Hemen birbirimize sarıldık.

N: Selin! Seni çok özledim.

S: Bende seni nazlım bende seni.

Sa: Oo kaçak bulunmuş.

S: Of saçmalama savaş ve gel buraya.

Savaşa da sarıldım. Ayrıldığımda karşımda ali vardı. Bana pişman pişman bakmak ile meşguldü. Onun yüzünü görünce içimde bir mutluluk uyandı. Ve gözlerim yanmaya başladı. Neydi şimdi bu gözlerimdeki yanma olayı? Neden ağlamak istiyordum. Dayanamadım ve yanına giderek ona da sımsıkı sarıldım. Ben sarıldığım anda kollarını büyük bir istekle belime doladı. Sanki benim hamle yapmamı bekliyordu. Bende ona sıkı sıkı sarıldım. Ayrıldığımızda gülümsüyordu. Ona arkamı döndüm ve odama gittim. Çok uykum vardı ve kimseyi takacak durumda değildim. Işığı kapatarak kendimi yatağıma attım.

*********

A: Biraz konuşabilir miyiz selin?

Biri beynimi işgal ediyordu. Ne oluyordu? Şuan uyuyordum bu bariz belliydi. Biri rüyalarıma konuşuyordu.

Gözlerimi yavaşca açtım. Karşımda yatağın kenarına oturmuş başı önünde eğik bir ali duruyordu.

S: Ne istiyorsun?

A: Sadece seninle konuşmak.

S: Ama ben seninle konuşmak istemiyorum.

A: Lütfen selin çok zamanını almayacağım.

S: Hayır diyorum ali.

A: Ama gelince sarıl-

S: Sadece bir anlık bir şeydi.

A: Ama-

S: Aması falan yok. Tamam mı? Şimdi git ve beni yalnız bırak!!

Ali sinirlenmeye başlıyordu ki bunu çıkan damarlarından gayet de iyi anlıyordum. Üzerime doğru gelmeye başladı. Yatakdaydım! Kaçacak bir yerim yoktu.

S: Hemen dur! Sana zarar vermek istemiyorum!

A: Hayır zaten zarar veremezsin!!

S: Ne demek zarar veremezsin? Bu egoda nerenden çıktı şimdi.

A: Sus ve gözlerini kapat.

S: Hayır kapat-

A: Selin!!!

Gözlerimi yavaşca kapattım. Kapatmam ile dudaklarımda bir baskı hissettim. Öpüyordu beni! Beni beni selini!! Ellerimi omuzlarına koyarak itmeye çalıştım ama gücüm yetmiyordu. Allah benim belamı versin yaa ben eve gelince kan içmeyi unutmuştum. Bu da demek oluyorki tabiki de güçsüzüm. İçimdeki kara meleği çıkarmaya çalıştım ama bir türlü olmuyordu. Ali benden ayrıldığında gülümsedi.

A: Sanırım benim minik meleğim yemek yemeyi unutmuş.

Diyerek beni kucağına aldı. Hey hey hey! Biz nereye gidiyorduk? Kucağından inmeye çalıştım. Ama bu sefer de alinin ellerinden kara dumanlar çıkmaya başladı. Korkudan bir milim bile yerimden oynayamadım. Salak. Ikimizide geçmişte hapsedecekti.