Elinde hissettiği acıyla yüzünü buruşturdu. Avucunda biriken kan tahta zemine damlıyordu. Kafasını eğip eline bakacak cesareti kendinde bulamadı. Kan olduğunu biliyordu, ama bakmaya korkuyordu. Tutamadığı göz yaşlarını serbest bıraktı ve hıçkırarak ağlamaya başladı, canı o kadar çok yanıyordu ki...
Bir müddet sonra elindeki acı ve sıcaklık yoktu,merak edip eline baktı ve gözlerini büyüttü. Ne elindeki yaradan bir iz vardı ne de kandan. Bunun olması imkansızdı, az önce ayna üzerine doğru patlamıştı ve elini derin bir şekilde kesmişti. Kafasını aynaya doğru çevirdi ve aynadan da bir iz bulamayına içindeki korku daha da büyüdü.
Az önce bu olayı yaşadığına yemin edebilirdi. Elindeki acıyı, sıcaklığı hissetmiştı, yaşamıştı ve görmüştü.
