Παγιδευμένος

12:45 μ.μ. , Νέα Υόρκη

Οι προβολείς της μαύρης μερσεντές τύφλωσαν τον άντρα με το σκούρο, καφε παλτό που στέκονταν στην άκρη του λιμανιού. Σηκωσε τα χερια για να προστατεύσει τα ματια του οταν ακούστηκε ο ήχος απο τα λάστιχα που φρέναραν βιαστικά. Τα φώτα έσβησαν και η πορτα άνοιξε. Ο άντρας με το μαύρο κοστούμι και το ασορτί παλτό βγήκε εξω ανασαίνοντας βαριά. Η ανάσα του έκανε σύννεφα στην ατμόσφαιρα, το κρύο ηταν τσουχτερό αλλα το μονο που σκεφτόταν ηταν ο λόγος της συνάντησης.

"Γιατι ήθελες να με συναντήσεις εδω;" ειπε ο μαυροφορεμένος άντρας με τη βαριά φωνή του. Αν και ειχε τα μισά χρονια του συνομιλητή του, το δέος που προκαλούσε η παρουσία του ηταν ικανό να τρομάξει ενα στρατό απο άντρες.

"Ηθελα να σου ανακοινώσω μια απόφαση.." Η φωνή του αλλου ακούστηκε τρομοκρατημένη αλλα μπορούσες να δεις την προσπάθεια να τη συγκρατήσει. "Μια απόφαση που ξέρω οτι θα σε χαροποιήσει ιδιαίτερα."

"Ακούω. Εχω και δουλειές ξερεις, Τζέικομπ." απάντησε η βραχνή φωνή.

"Παραιτούμαι. Ξέρω οτι τοσο καιρό με βοηθούςες χαριστικά και γνωρίζω πως θες να με ξεφορτωθείς καιρό τωρα. Γι'αυτο ορίστε.. Σε απαλλασω απο τα καθήκοντα σου.. Βασικά μαλλον εμένα απαλλασω." ειπε και αφησε ενα ισχνό γελακι.

Τοτε, προν προλάβει να ακούσει την απαντηση του ανθρώπου απέναντι του, ένας δυνατός πόνος χτύπησε τον άντρα που ηταν ντυμένος στα καφε και αυτός κοιταξε το παλτό του, στη πηγή του πόνου, που πλέον ειχε γίνει κόκκινο, ποτισμένο απο το αιμα. Κοιταξε γύρω του μια τελευταία φορα. Μέσα στη πίσσα της νύχτας, δεν φάνηκε, ουτε ακούστηκε ο ήχος απο το όπλο που του έκλεψε τη ζωη. Μια ζωη που πολυ καιρό τωρα προσπαθούσε να αλλάξει. Ίσως τελικα ειχε πάρει μια απαντηση, σκέφτηκε και έκλεισε τα ματια.

----------------------------------------------

Γεια σας και παλι νέοι και παλιοί αναγνώστες!

Ευχαριστω που κάνατε το κόπο να επισκέφτειτε αυτη την ιστορια, η οποία οπως είδατε ειναι κατι άκρως διαφορετικό απο την πρωτη μου "Τα παιχνίδια του ερωτα."

Ο "Παγιδευμένος" ειναι μια ιστορια μυστηρίου και ερωτα που ελπιζω να σας συναρπάσει οπως έκανε και με μενα και με ωθείσε να συνεχίσω.

Αλλα ποιον κοροϊδεύω; Εσείς ειστε υπεύθυνες ( :ρ) για ολα! Σας ευχαριστω μέσα απο τα βαθύ της καρδιάς μου για το κουράγιο και τη δύναμη μου που δίνεται να συνεχίσω!

Ελπιζω να σας δω εδω γύρω και θα χαρώ πολυ να μάθω τη γνώμη σας. Αξίζει να συνεχίσω;

Περιμενω απαντήσεις..

Σας αγαπω όλες.
xxx