De familie Gilbert's dagboek

HOOFDSTUK 1: De transformatie

1820

Hallo, mijn naam is hayley en dit is mijn verhaal. Het was die ene donkere avond, en het was volle maan. Mijn zus Anna en ik maakte ons klaar voor naar het bal te gaan van Lexi Herthobe. Ons vader riep ons om naar ons eerste bal te gaan, ik vond het zo spannend! Lexi Herthobe was mijn en men zus beste vriendin. Maar wat we niet wisten van haar, was dat ze een groot geheim had dat ze nooit wou delen met ons. Ze deed altijd zo mysterieus, voorbeeld: - Ze zei op een gegeven moment dat we het huis moesten verlaten.

- En soms als ze kwaad was kwamen haar aders van onder haar ogen

tevoorschijn en als excuus gebruikte ze altijd. " Er zit iets in men oog. "

Was ze ziek ofzo? Maar die avond kwamen mijn zus en ik Lexi's geheim te weten. Dus we kwamen toe op het bal, je zag aan Lexi's gezicht dat ze blij was dat we er waren en direct toen we binnen waren bood ze ons een 'bloed rood' drankje aan, ze zei dat we er niet van mochten drinken, we moesten eerst naar haar kamer gaan en daar wachten op haar, maar haar moeder Ellen zat daar in het midden van de kamer op ons te wachten. Er waren veel kaarsen aan, de vlammen gingen heen en weer zodat je juist een teken van op de grond kon zien. Ze zei dat ze al lang iets wou proberen met ons. Men zus Anna wist dat er iets niet pluis was en stapte zachtjes naar de deur. Ellen begon magische woorden in het Latijns ( denk ik ) uit te spreken. Voor we het wisten zaten we in het teken van zand vast, ik probeerde eruit te stappen maar het lukte niet overal waar er zand lag botste ik en mijn zus tegen onzichtbare muren. Al de vlammen begonnnen groter te worden, ik was zo bang dat ik mijn zus haar hand vastpakte. En dan gingen alle kaarsen uit en en .......

Ik voelde me zo misselijk, zo slap en ik zag mijn zus op de grond liggen riep haar naam maar geen reactie. Voor ik het wist lag ik zelf op de grond, bewusteloos.

En 2 uur later werd ik wakker, ik lag in het bed van Lexi. Naast me lag Anna, ik sprong derect naar haar, ik schudde haar heen en weer maar ze wou niet wakker worden ........

Ze voelde zo koud aan en ik voelde geen hartslag meer! Ik was zo overstuur, maar gelukkig met een diepe zucht ontwaakte ze. Ik was zo blij, ik sloeg men armen om haar heen. Op dat moment kwam Lexi binnen, ik was zo opgelucht en bang tegelijker tijd. Lexi kwam naar ons en zei "Je moet niet bang zijn voor ons, we zijn net als jullie. Eerst verstond ik het niet, maar dan... . - Haar ogen die zo vreemd waren. - Dat ze ons op een gegeven moment wegstuurde. Het kon niet anders, ze was een vampier! Het ergste was, ze gaf het nog toe ook! Ze zei "Niet bang zijn, jullie zijn net als ik". Mijn zus zei toen tegen Lexi " Zijn wij dan vampieren?!". Ja, maar jullie moeten nu heel goed luisteren naar me! Jullie kunnen niet naar huis gaan, we hebben gezegt tegen je vader en moeder dat jullie zijn aangevallen door wolven en jullie lichamen zijn niet terug gevonden. En Lexi zei ook nog dat ze mee ging om onze dorst onder controle te houden. Die avond vertrokken we nog met Lexi en gingen naar de stad Limpertal. We huurde er een hoteletje en in de bar dronken we wat wisky. Maar Anna kon zich niet beheerse met al die mensen. Lexi zag het meteen en greep meteen in, ze pakte snel Anna's hand en fluisterde iets, ik weet niet wat ze precies zei, maar opeens had ze haar ogen onder controle haar aders gingen weg. Ik was zo bang dat het mij ook ging overkomen, maar het gebeurde die avond niet. We hebben wel veel plezier gemaakt.