Bir kişiyi öldürmeyi düşündünüz mü hiç?
Bu kişinin babanız olduğunu düşünün.
Ben düşündüm.
Beynimde kurguladım oluşacak sahneleri,sonrasın da Annemi.
Ben gidersem ne olurdu?
Zaten yalnızdık.Tutunacak dalımız da kalmazdı ikimizin..
Vazgeçtim.İlk vazgeçişim değildi.
Biliyordum son da olmayacaktı.
Devlet.
En çokta ona düşmandım babamdan sonra.
Herkesin yapmayı düşündüğü şeyi yaptığım için ceza alıcaktım belki de ?
Kinim aşmıştı boyumu ve taşıyordum artık.
Elinden bir şey gelmez ya insanın.
Bu da öyleydi.
Boşluğa dalıp gitmeler.
İnsanların göz bebeklerine dalıp tanımaya çalışmalar.
Korkuyorlardı artık.
Onları tanımaya çalışmam bile korkutuyordu.
Oysa ki bir kadın sevmeye bile mecalim yoktu benim.
Seversem eğer bir de onun için düşünücektim.
Bu yüzdendir ''siktir'' çekmem herkese.
Kusura bakmayın küfür etmek istemezdim.
Tek isteğim biraz katil olmak.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Küçük Bir Yalnızlık
PoetryGecem gündüz,gündüzüm gece.. Kaybettiğim noktayı geçeli çok oldu.O yüzden onun anısına ve acısına yazmaya devam. En azından her gün yeniden ölmeyi bırakana kadar artık yeniden ayağa kalkamayana kadar..
