~ Bölüm 1 ~

28 6 1
                                    

Herkes o dizilerdeki gibi perdeyi açtığı zaman yüzüne sabah güneşinin vurmasını ister ama benim uyanışım ışte böyle...

O ses "Gene geç kaldın uyan artık kızım kime diyorum ben?"
Gözlerimi açtığımda yine ablam karşımdaydı ışte benim her sabah ki alarmım o gıcık ama tatlı ses ablamın sesi...

Tam beni bacağımdan tutup aşağı çekecekti ki "Tamam abla tamam tamam valla uyandım bak gözlerime bak valla sabah sabah çok enerjiğim" aslında yalan sabahın köründe kim enerjik olabilirdi ki?

"Kalk giyin sonra kahvaltını et oyalanma okula da geç kalma ben çıkıyorum geç kalıcam hadi prenses akşam görüşürüz." gitti bende giyindim ve kahvaltımı yaptım. Ortalığı toplamadan evden çıktım bir Gözde klasiği ışte...

Okula gene geç kaldım 1.ders başladı ve hatta 10 dakikası geçmişti bütün sınıfın önünde rezil olmak neyse bu artık bir gelenek olmuştu ama utanç yanıda vardı tabi utanç yani ise hoşlandığın çocuğun önünde rezil olmak kızlar bunu iyi bilir bu çok utanç verici bir şeydir. Sınıfa girdim ve"Özür dilerim hocam" diyip yerime geçtim ve Merve'nin yanına oturdum heh bu arada merve benim en yakın arkadaşım aynı zamanda da sınıfın ineği bu yönü hoşuma gidiyor çünkü onun sayesinde sınavlardan hep 5 alıyorum. Ilk teneffüs zili çaldı ve herkes sınıftan çıktı ben Merve ve Kerem hariç Kerem benim hoşlandığım çocuk Kerem bugün her zamankinden çok daha sakindi arkadaştık sonuçta gidip konuştum.

"Neyin var Kerem?"

"Hiç sadece biraz canım sıkkın" deyip geçiştirdi ben sadece "peki" dedim üstüne fazla gitmek istemedim. O gün okul çıkışı tam sınıftan çıkıyordum ki biri kolumdan tutup beni çekti Kerem şaşırıp kaldım ama bir yandan da ne diyecek diye meraktan ölmüyor da değildim.

"Sen şimdi meraktan ölmüşsündür ben en iyisi neden bu kadar kötüyüm sana söyleyim yoksa sen yarın beni soru yağmuruna falan boğarsın neyse ben Kübra'dan ayrıldım yani bitti." Ben mutluluktan havalara uçuyordum aslında ama içimde ama bir yandan da onun adına üzülüyordum çünkü tam 1 yıldır sevgililerdi.

"Çok üzüldüm neyse yarın görüşürüz" dedim ve ordan ayrıldım.
Eve geldim ama ablam evde yoktu odama girdim 'işi vardır diye geçiştirdim' içimden bir kaç kez aradım ama açmadı odama girdim ışığı açtım açtığımda ise yatağımım üstünde bir not vardı. "Biraz işim var o yüzden çıkmak zorunda kaldım prenses biraz geç gelicem sen yat uyu arasan duymam çünkü telefonum kapalı -SENI SEVEN ABLAN IREM KRALIÇE-
Biraz şüpelendim ama neyse...

Bu da Benim Hikayemm...Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin