Ξημέρωσε! Οι πρώτες ακτίνες του ηλίου ξεπρόβαλαν μέσα από τις μισό ανοιγμένες κουρτίνες, φωτίζοντας έτσι το δωμάτιο
Η Δανάη, άνοιξε απρόθυμα τα μάτια της. Το κεφάλι της το ένιωθε βαρύ, ο λαιμός της ξηρός. Ήθελε απεγνωσμένα νερό.
"Γαμωτο" φώναξε καθώς έκανε μια προσπάθεια να σηκωθεί. Ο δυνατός πονοκέφαλος δεν υποχωρούσε με τίποτα. Ένιωθε λες και κάποιος την είχε χτυπήσει δυνατά στο κεφάλι
Πόσο ήπια χθες;... αναρωτήθηκε, είχαν βγει χθες με τα κορίτσια για να γιορτάσουν τα γενέθλια της φίλης της.
Πέταξε το πάπλωμα από πάνω της και σηκώθηκε με σκοπό να πάει για ένα γρήγορο ντουζ
Δεν τον είχε αντιληφθεί όμως. Στεκόταν εκεί. Ακριβώς απέναντι της και την κοιτούσε..Τα σπίτια τους κολλητά. Το παράθυρο ανοικτό όσο έπρεπε ,έμεινε να χαζεύει το υπέροχο σώμα της
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Φορούσε μόνο τα εσώρουχα της. Ήταν η πρώτη φορά που την έβλεπε έτσι. Χωρίς τα παντελόνια και τις φαρδιές μπλούζες..
Φαινόταν για μια άλλη Δανάη. Όχι το κοριτσάκι που δουλεύει στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς αλλά για μια γυναίκα που μέσα της έκρυβε μια φλόγα έτοιμη να εκραγεί
Ο Στράτος ήταν μόλις είκοσι έξι χρονών, κανονικός εργένης. Έμενε μόνος του στο διπλανό σπίτι. Είχε πιάσει δουλειά τον τελευταίο καιρό σε μια αντιπροσωπεία με αυτοκίνητα και μηχανές
Με την Δανάη δεν είχαν πολλά-πολλα.Μόνο τα τυπικά. Την έβλεπε όμως κάθε μέρα μιας και η μοίρα τους είχε φέρει ξανά κοντά ως "γείτονες". Το βιβλιοπωλείο που δούλευε εκείνη ήταν ακριβώς απέναντι από την δική του
Τύχη βουνό που λένε και οι παλιοί
Όσον αφορά εκείνη,ο Στράτος από την πρώτη στιγμή δε της πέρασε απαρατήρητος. Ωραίος άνδρας. Τέλειο σώμα, τελειεςς αναλογίες, τα είχε όλα....μα εκείνη δεν ήταν τίποτα
