When angels fail ~Boek 1. The battle to the curse~. #Netties2017

Hoofdstuk 26

Pov. May

Ik lig op mijn tijdelijke bed een boek te lezen. ~Luke wou perse dat ik op het bed sliep en hij op de bank.~ Ik hoor de deur open gaan, het kan Luke niet zijn hij moet zeker blijven tot het einde. Snel spring ik in Luke's kast. Ik zie een schim aan komen, het moet maar. 'Lightning bold.' Fluister ik naar de schim. 'AU! MAY!' Schreeuwt de stem van Luke, ik duik automatisch dieper de kast in.

'May kun je me please van die pijn verlossen?' Vraagt hij, ik wil hem geen pijn doen. Voorzichtig stap ik uit de kast, Luke kijkt me recht in mijn ogen aan. 'Je ogen ze zijn echt bijzonder.' Fluister Luke, ik begin te blozen. 'Waar heb ik je geraakt?' Fluister ik. 'Pressies tussen mijn schouders.' 'Ga op het bed zitten en doe je shirt uit.' Hij trekt een wenkbrauw op. 'Ja dat moet deze spreuk kan best wat schade aan brengen.'

Zuchtend trekt hij zijn shirt uit. Zijn vleugels komen te voorschijn ze zijn prachtig, waarschijnlijk zijn zijn vleugels niks vergeleken met die van de prins. Maar ik vind ze prachtig, Luke is gewoon lief, gespierd en knap. "De wond May!" Zeg ik streng tegen me zelf.
Tussen zijn schouder bladen zit inderdaad een wond. Ik concentreer me goed en doe mijn ogen dicht. Ik hoor Luke kreunen van de pijn. Ik open mijn ogen zijn rug is weer zo goed als heel, hij zal altijd een litteken hebben maar daaf kan ik niks aan doen. 'Dankje, kom ik heb wat voor je mee gebracht.' Op de keuken tafel staan twee stukjes taart. 'Dankje!' Ik ga aan tafel zitten en pak het grooste stuk.

'Kom ja mag van Louise naar de veulens.' Luke pakt mijn hand en trekt me mee naar de stallen.

'May dit is Saffier, Roriël, Nighteye -maar haar kende je al- de hengst hiernaast is Storm de vader van de veulens.' Vertelt Luke me. 'Wat zijn ze schattig. Hey meissie.' Ik aai Nighteye over haar hoofd, als ik me omdraai naar Luke krijg ik en duw in mijn rug waar door ik struikel en tegen hem aan bots. 'Gaat het?' Vraagt hij, ik knik zacht onze gezichten zijn zo dicht bij elkaar.
Hij kijk me recht in mijn ogen aan, glimlacht en drukt zijn lippen op de mijne. Voor twee minuten heb ik het gevoel van vrijheid.

'Luke.' Hoor ik een stem zeggen, we schrikken allebei op. Prins Jackson staat voor ons. 'Prins Jackson!'  Ik buig mijn hoofd. 'Luke wie is ze en wat doet ze hier?' 'Dit is een oude vriendin van me ze heet...' 'Rebel Moonlight nou ja mijn. Moeders achternaam was Moonlight en aangezien ik mijn vader niet ken heb ik deze naam aan gehouden.' 'Wat doe je hier.' Mm lastige. 'Ik kwam bij hem op bezo..' 'May? Wat doe jij hier?' Die stem ken ik zo Louise.

'May? Louise waar heb je het over. Wie is May?' 'O ik dacht dat ze mijn nichtje May was ze lijkt op haar allen heeft ze groene ogen inplaats van bruine.' Praat Louise zich er uit. 'Louise please wees eerlijk. Ik zag haar ogen net ook groen, dus wees eerlijk.' Hij kijkt haar met puppy ogen aan. Louise slaat een zucht. 'Sorry mijn heer dat ik heb gelogen we wouden u niet afglijden van uw feest. Sorry mijn heer.' Zeg ik snel, Louise mag hier niet voor gestraft worden.  'Dus jij bent Louise's nichtje?' Zegt hij streng. 'Ja mijn heer.' 'Dan heb ik een waarschuwing.' Ik krimp in een. 'Luke is gevaarlijk.' Fluistert prins Jackson in mijn oor. 'Haha. Wat zijn we weer grappig.' 'Ik vind hem wel schattig.' Zeg ik met knal rode jukbeenderen. Luke slaat zijn arm om mijn middel

'Jo Jackson, Louise waar blijven jullie?' Een meisje met knal paars haar komt binnen lopen met een jongen aan haar arm. 'Hey Luke, leuk je weer te zien.' Zegt ze vrolijk. 'Hey Lelie, wie heb je nu weer aan de haak
geslagen?' Lacht Luke. 'Luke dit is Sergei, maar zie ik het goed of heb jij ook iemand hebt gevonden.' Lelie glimlacht in mijn richting. 'Nou ehm...' Luke gaat met zijn hand door zijn haar. 'Ja goed verhaal we kennen elkaar nog maar een dag.' Prins Jacksons mond valt open.

'Schat je vangt vliegen.' Zegt Louise waardoor hij voorzichtig zijn mond sluit. 'Ben je echt familie van Louise?!' Vraagt Jackson verbaast, ik knik. 'Luke jij hebt zoon geluk. Ik ben bijna dood gegaan om haar hart te winnen en jij hebt nog geen dag nodig.' Jackson schut zijn hoofd. 'Nou en bedankt.' Lacht Louise.

'Wacht hoe uit ben je? Een jaar of 17?' Vraagt Jackson in een keer, ik schut mijn hoofd. 'Ik ben 15.' Jackson kijkt van mij naar Luke en weer terug. 'Jackson mijn ouders hadden een leeftijds verschil van 10 jaar dus zes en een half is zeker geen probleem.' Dus Luke is 21, nou zo als Louise zei leeftijd bepaalt niks. 'Maar als nog..' stamelt Jackson. 'Hun hebben maar twee jaar meer verschil dan wij hebben schat.'

'Kom May we gaan naar het feest.' Luke trekt me met hem mee. 'Maar ik zie er niet uit!' Mijn jurk is stuk er zitten een paar scheuren in mijn haar zit in een slordige staart. 'Kom ik heb nog wel een jurk.' Louise neemt me mee naar haar kamer.