Απόψε, στις τρεις {TYS_GR}

~Έρευνες (Part7)~

Ο Φάνης μπήκε με αυτοπεποίθηση στο γραφείο. Κοιτούσε ανυπόμονα το ρολόι του και κάθε τόσο έβγαζε ένα χαρτομάντιλο να σκουπίσει τον ιδρώτα του.
-Είστε ο Θεοφάνης Σαββόπουλος;
Συνοφρυώθηκε μόλις άκουσε το βαφτιστικό του όνομα.
-Μάλιστα, εγώ είμαι.
-Τι σχέση έχετε με την Ασπασία Οικονομάκη;
-Είναι..., ο Φάνης προσπαθούσε να βρει τις λέξεις ώστε να το πει λίγο πιο κομψά.
-Είναι η κοπέλα μου.
-Και το βράδυ του φόνου που βρισκόσασταν;
-Μαζί ήμασταν, είχαμε βγει.
-Για πόση ώρα;
-Από τις έντεκα, μέχρι τις τρεις το πρωί, περίπου. Η Ασπασία δεν άντεξε παραπάνω.
-Και μετά;
-Μετά πήγαμε στο σπίτι μου και μείναμε εκεί μέχρι τις δέκα το πρωί.
-Μάλιστα. Σας είχε αναφέρει κάτι η δεσποινίς Οικονομάκη για τον Στάθη Ευσταθίου;
-Όχι, τίποτα απολύτως.
-Ερχόσασταν στη πολυκατοικία;
-Σπάνια κι όταν δεν ήταν οι γονείς της εκεί.
-Μάλιστα... άρα αγνοούν τον δεσμό σας.
-Ναι.
-Πείτε μας δυο λόγια για την δεσποινίς Οικονομάκη. Πως θα την χαρακτηρίζατε;
-Ε... είναι ο πιο καλός άνθρωπος που έχω γνωρίσει. Αθώα, γλυκιά... σαν μικρό παιδί. Τη λατρεύω. Σοκαρίστηκε πολύ με τον θάνατο του κύριου Στάθη.
-Όπως όλοι. Είχατε δει ποτέ το θύμα;
-Όχι, δεν έτυχε.
-Είστε αριστερόχειρας ή δεξιόχειρας;
-Αριστερόχειρας!
-...
Η Φωτεινή επιτέλους χαμογέλασε.
-Σας ευχαριστούμε κύριε Σαββόπουλε. Είστε ελεύθερος να φύγετε, δεν έχω άλλη ερώτηση...
---------
Ο Νικόλας Οικονομάκης προσπαθούσε να ισιώσει με τον δείκτη του χεριού του, τις αόρατες τρίχες που πετούσαν από το μουστάκι. Φορούσε ένα άσπρο πουκάμισο με γραβάτα, ενώ φώναζε από μακριά ότι δεν μπορούσε να υποφέρει τη ζέστη. Έκατσε στη καρέκλα και κοίταξε με θάρρος τη Φωτεινή.
-Χαίρετε., είπε.
-Γεια σας κύριε Οικονομάκη. Είστε έτοιμος να καταθέσετε;
-Ναι, είμαι.
-Πολύ καλά. Αρχικά θέλω να σκεφτείτε με ηρεμία και διαύγεια. Να ανακαλέσετε ξανά τη μέρα της 22ας Ιουνίου στο μυαλό σας. Από το πρωί ως το βράδυ.
-Μάλιστα. Εκείνη τη μέρα όλα ήταν ήσυχα. Θυμάμαι και το έκανε ο Στάθης. Άκουγε κάτι τραγούδια του Γιάννη Πάριου στη διαπασών, ξέρετε είμασταν στον ίδιο όροφο και που και που όταν τον έβλεπα αντάλλαζα δυο κουβέντες μαζί του. Καλός άνθρωπος, σοβαρός, μετρημένος. Ξέρω και ότι ήταν εκπαιδευτικός. Για να πω την αλήθεια νομίζω ότι του ταιριάζει αυτό το επάγγελμα.
-Που βρισκόσασταν στις τρεις το πρωί;
-Κοιμόμουν. Και εγώ και η γυναίκα μου. Μόνο η Ασπασία βρισκόταν εκτός σπιτιού, είχε πάει σε μια φίλη της. Ξέρετε, κατά τις δέκα και μισή γυρίσαμε από τη δουλειά. Εγώ εργάζομαι ως λογιστή κι η Αθηνά, η γυναίκα μου ως δημόσιος υπάλληλος. Πέσαμε να κοιμηθούμε κατά τις δώδεκα.
-Ωραία. Και μετά;
-Ξυπνήσαμε κατά τις εφτά το πρωΐ. Η Ασπασία δεν είχε γυρίσει ακόμα. Έξω, είδαμε αστυνομικούς, ανησυχήσαμε. Μετά μάθαμε τα δυσάρεστα. Ξαφνιαστήκαμε πολύ...
-Καταλαβαίνω. Πείτε μου όμως λίγο κάτι. Πως σας φαινόταν τις τελευταίες μέρες ο κύριος Ευσταθίου;
-Κανονικός, θα έλεγα. Δεν είχε αλλάξει κάτι, ούτε έγιναν τίποτα περίεργα πράγματα. Ο συγχωρεμένος, ήταν κλειστός άνθρωπος.
-...
-Υποψιάζομαι ποιος μπορεί να το έκανε.
-Αλήθεια;
-Ναι. Ο Τάσος ο Χαριτίδης είναι ο φονιάς. Αυτός, στα σίγουρα. Το πιστεύω.
-Έχετε κάποια στοιχεία;
-Όχι. Αλλά ξέρω ότι αυτός και η γυναίκα του ποτέ δεν συμπάθησαν τον Στάθη. Συνέχεια τον κακολογούσαν.
-Αυτό δεν είναι κάτι που μπορούμε να λάβουμε σοβαρά υπ' όψιν, δυστυχώς.
-Ναι, το ξέρω, αλλά εγώ είπα αυτό που πιστεύω.
-Καλώς. Είστε αριστερόχειρας ή δεξιόχειρας;
-Αριστερόχειρας!
-Ο τέταρτος της παρέας., σχολίασε η Φωτεινή.
-Ορίστε;
-Όχι, τίποτα, απλά είπα ότι στην πολυκατοικία είστε τέσσερις αριστερόχειρες. Αυτό. Εντάξει, σας ευχαριστούμε πολύ κύριε Οικονομάκη, για την ώρα δεν σας χρειαζόμαστε άλλο.
-Χαίρετε...
---------
Η Αθηνά Οικονομάκη, ίσιωσε με τα χέρια της τα μακριά ξανθά μαλλιά της. Ύστερα, με σταθερό να πέρασε στο γραφείο της Φωτεινής.
-Γεια σας.
-Χαίρετε, κυρία Οικονομάκη. Καθίστε παρακαλώ.
-...
-Να ξεκινήσουμε;
Η Αθηνά κούνησε το κεφάλι της.
-Λοιπόν... πείτε μας για το βράδυ του φόνου. Που βρισκόσασταν;
-Εγώ; Στο κρεβάτι μου.
-Ακούσατε κάποιον παράξενο θόρυβο στη μέση της νύχτας;
-Όχι, κοιμάμαι βαριά.
-Ποιος άλλος ήταν στο σπίτι μαζί σας;
-Ο άντρας μου και δύο από τα τρία μου παιδιά. Η πιο μεγάλη, η Ασπασία, είχε βγει.
-Μάλιστα. Γνωρίζατε προσωπικά τον κύριο Ευσταθίου;
-Όχι. Δεν μιλούσε και πολύ σε εμάς. Συνήθιζε να φεύγει τα πρωινά από το διαμέρισμα του, συχνά τον έβλεπα να κάνει βόλτες στο πάρκο. Ήταν πάντα μόνος του. Κρατούσε κάτι στα χέρια του, ένα τετράδιο νομίζω κι ένα μολύβι. Πρέπει να είχε καλλιτεχνικές τάσεις.
-Ενδιαφέρον. Παρατηρήσατε κάτι περίεργο στη στάση του τον τελευταίο καιρό.
-Παραπονιόταν πως είχε γεράσει και έδειχνε να φοβάται για κάτι. Ποτέ δεν είπε τι ακριβώς του συνέβαινε.
-...
-Έχω σοκαριστεί πολύ με όλα αυτά. Φοβάμαι για μένα και για την οικογένεια μου. Ίσως να γίνει δεύτερος φόνος, νιώθω πως ο δολοφόνος βρίσκεται ανάμεσα μας. Κάντε ότι μπορείτε για να τον βρείτε.
-Μείνετε ήσυχη κυρία Οικονομάκη. Ο δολοφόνος θα βρεθεί. Πείτε μου όμως: είστε αριστερόχειρας ή δεξιόχειρας;
-Δεξιόχειρας...
-Ωραία. Υπογράψτε εδώ την κατάθεση σας.
Η Αθηνά υπέγραψε.
-Ευχαριστούμε, μπορείτε να πηγαίνετε, δεν χρειάζεται κάτι άλλο. Αν συμβεί κάτι θα σας ενημερώσουμε πάραυτα.
-Κι εγώ ευχαριστώ...