Είναι Επικίνδυνος..

ευτυχία

Τα δάκρυα της έκαναν το πρόσωπο του νερό,εκλαιγε μέρα νύχτα και προσευχοταν να της δωσει ο θεός τον άντρα της..

Είχαν περασει δύο εβδομάδες και δεν αντιδρουσε,ήταν μόνοι τους,προσπαθούσε να τον γιατρεψει ,κανείς δεν ήταν μαζί τους,κανενας δεν μπορούσε να τους βοηθησει

"Μη με αφήσεις " του ψιθύρισε

"Αν το κάνεις δεν θα στο συγχωρησω ποτέ " ειπε και γυρισε την πλατη της να κρύψει τα δάκρυα της

"Δε θα σε αφήσω,δεν θα σε αφήσω ποτε,ειδικα τώρα "

Ξεσπαστηκε μα δεν γυρισε να τον κοιτάξει γιατί κάθε φορά που τον ακουγε και γυρνουσε να τον δει απογοητευοταν γιατί τα ματια του ήταν σφραγισμενα και ίσα που ανεπνεε

"Δέσποινα...εδώ είμαι "

Γυρισε και τον κοιταξε,αυτα τα μεγάλα γυαλιστερα του ματια είχαν πάρει ζωή

Δεν μπορούσε να το πιστέψει ότι ήταν ζωντανός μπροστά της,δεν μπορούσε να πιστέψει αυτο που μόλις είχε συμβεί,ο Θεός της τον έδωσε πίσω

"Συγγνώμη που σε αφησα μόνη τοσο καιρο ,προσπαθουσα αλήθεια "

"Φτάνει που γυρισες πίσω μπραιαν,η ζωη μου δεν έχει καμία αξία χωρίς εσένα "

"Μου υποσχέθηκες θα παλεψεις "

"Δεν μπορώ αλλο να παλεψω κουράστηκα κοντεψα να σε χασω"

"Θα παλέψουμε ξανά από την αρχή για το μωρο μας"

"Αν μου συμβει κατι θα το μεγαλώσεις..

"ΣΤΑΜΆΤΑ ΜΗ ΞΑΝΑΚΟΥΣΩ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ ΑΠΌ ΤΟ ΣΤΌΜΑ ΣΟΥ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ "

.........

Ο καιρός πέρασε σαν νερό ,εκείνος γινόταν καλά σιγά σιγά και η στιγμή να υποδεχθουν τον αγγελο τους πλησιαζε από στιγμή σε στιγμή.

Ταξιδευαν μέρα νύχτα για να φτάσουν σπίτι τους μα την είχε στα χέρια του και δεν την αφηνε να περπατήσει λεπτό,της χαιδευε την κοιλια και μιλούσε στο μωρό τους συνέχεια,ήξεραν και οι δύο πως είναι κοριτσάκι,το ήθελαν τοσο...

Πρώτη φορά στη ζωή του ενοιωθε τοσο μεγάλη αγωνια και νοσταλγία για το νέο μέλος που θα ερχόταν στην οικογένεια τους,ήθελε να ακουσει την λέξη "μπαμπά" ήθελε να δει τα πρώτα βηματακια της κόρης του,όχι μόνο χαρηκε αλλά αγαπησε το παιδί του πριν ακόμα το δει,η δεσποινα ενοιωσε τοσο τυχαιρη που ειχε έναν υπέροχο σύζυγο στο πλάι της

"Έρχεται η ώρα μπραιαν,θα προλάβουμε να φτάσουμε στο χωριό?"

"Το εύχομαι "

.......

Ηρθε το ξημερωμα,της ήταν δύσκολο ακόμα και να στηριχτει κάπου,ήταν ακόμα πιο δύσκολο

Ξαφνικά ειδε νερά να σταζουν από πάνω της,η μικρή ηταν βιαστικη να δει τους γονεις της

"Μπράιαν...εσπασαν τα νερά τι θα κάνουμε τώρα??" Πόνοι άρχισαν να κατακλυζουν όλο της το κορμί

"Ξαπλωσε,είμαι δίπλα σου " της ειπε βιαστηκα

Του εσφιξε δυνατά το χέρι και εκλαιγε

"Παρε βαθιες ανάσες,είμαι δίπλα σου αγάπη μου,μη φοβασαι "

Τα επόμενα λεπτά ήταν τα πιο κρίσιμα της ζωής τους,ιδρώτας και δάκρυα εσταζαν από πάνω της ενώ το λευκό της φορεμα είχε γίνει κατακοκκινο από το αιμα

Ξαφνικά ακούστηκε το κλαμμα του παιδιού τους,εκείνος ξεφυσησε και άφησε τα δάκρυα ευτυχίας να πέσουν απο πανω του

Με μια κινηση εβγαλε την μπλούζα του και τυλιξε το μικροσκοπικό πλασματακι τους,εκεινη χαμογελασε ανακουφισμενη και το κρατησε στην αγκαλια της

"Καλώς ήρθες στην ζωή μικρή μου ειζια"

"Δέσποινα σε αγαπαω τοσο πολυ " της ειπε γεμάτος ευγνωμοσυνη μεσα στα δάκρυα του

"Δεν πιστευα ποτέ πως θα γινόμουν πατέρας,ήταν το όνειρο μου από τότε που ήμουν παιδί "

Εκείνη δεν είπε τίποτα μόνο κοιτουσε την μικρή τους κορη

"Μπράιαν κοιτα πόσο μεγάλα ματια έχει,σου μοιαζει τοσο"

Εκείνος χαμογελασε και της χαιδεψε το κεφάλι

"Δέσποινα?"

"Ναι?"

"Το ξέρεις ότι ματωνουμε το ίδιο??το ξερεις πως ένοιωσα τον πόνο σου?"

"Μπράιαν όταν σε χτύπησαν ένοιωσα το ίδιο "

Της άφησε ένα απαλο φιλι στα χείλη γεμάτο στοργη

To be continued..