Sabırlı ol yazılan senin kaderin...
Kapınıza geldiğim o günü hatırladınız değil mi? Birbirinden habersiz gelişi güzel yaşanılan onca hayata, canından bezdi deyiminin tohumlarını bir an olsun durup düşünmeden hoyratça serptiğimiz o gün. Canland...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
''Bir şekilde dikattinizi çekmeyi başardıysa Derin Tepe, yorumlarınız büyük bir hevesle ilk kez yürümeye çalıştığım bu yolda beni yalnızlık hissinden kurtarıp, kendimden daha emin kılacaktır. Teşekkürler iyi okumalar''
''Sabırlı ol yazılan senin kaderin...''
***
Hiç olmamam gerektiğini düşündüğüm bu hikayede, rolümün bile ne olduğunu bilmeden, 20 yıl boyunca her şeyin sorumlusunun siz olduğunu düşünerek yaşadım ve yanıldım. Biliyorum anlattığım onca şeyden sonra daha fazla inanmaya halinizin kalmadığını. Biliyorum üzgün olmam gerektiğini ama tuhaf bir şekilde üzgün değilim. Tuhaf bir şekilde hiç olmadığım kadar huzurlu, hiç hissetmediğim kadar özgürüm. Biliyor musunuz? Artık kendim için üzülmüyorum. Sanırım sebebi sekiz gün önce saklanmaktan vazgeçen gerçeklerin, elime zorla tutuşturduğu bu kalem...
Bu kalem selametine inancımı yitirdiğim sabra, son bir kez daha sığınmam için beni cesaretlendirdi sanki. " Sabırlı ol" diye yazmaya başladığım mübalağa etmeden, yalan katmadan, şahit olduğum her ne varsa. Duygularım, hisselerim, yaşanmışlıklarım kısaca bütün hayatım. Serdim gözlerinizin önüne. Sabırlı ol yazılan senin kaderin diyerek yazmaya başladığım bu ajandaya engel olamadığım göz yaşlarımla defalarca izleyerek kaleme aldığım mazim gösterdi bana kim olduğumu. Yıllardır bulamadığım rolümü ve bundan sonra ne yapmam gerektiğini.
Bütün bunları kendi af sınırlarına bile dar gelen büyük günahlara saplanmış, yıllar sonra vicdanına yenik düşüp huzursuz ruhuna bir damla mutluluk bulabilme adına sizden af dilenen zavallılaşmış bir kadının çaresiz hastalıklı düşünceleri olarak görmeyin. Ben bütün bunları sizden af dilemek için değil; Bilakis size yardım etmek için yazdım. Tıpkı kalem gibi yazdıklarımın da sizi cesaretlendirmesini umut ederek.
''İnsan yaşattığını, yaşamadan ölmezmiş'' derdi oğlunuz hep .Şuan bulunduğum yerden baktığımda geçmişe ne kadar haklıymış görüyorum ve yıllardır sandıkta gizlenen gerçeklerimi alıp, günahlarımla birer birer yüzleşerek yaşattığımı, yaşamaya gidiyorum... Dilerim okuduklarınız geriye kalan ömrünüze ışık olur. Serhat'ta saklı olan gerçeklerinizi bulmanız dileğiyle. Hoşçakalın...
Aylin Sağlam
Kalemini masanın üzerine bırakarak, oturduğu sandalyeden usulca kalktı. Bedeninin değil de, zihninde ki düşüncelerin ağırlığı yüzünden titreyen bacaklarıyla, küçük adımlar atarak yatağına doğru yürüdü. Işıkları kapatıp da yatağının üzerine bıraktığında kendini, yatağının tam karşısında, tabandan tavana kadar uzanan büyük ve gösterişli pencerelerin en az onun kadar gösterişli ve şatafatlı bordo perdeleri arasından odaya süzülen, varla yok arasındaki cılız ay ışığı, Aylin'in yüzünde aydınlandı.
