Ik voelde de warme adem in mijn nek,
'Heb je me begrepen, Ellis?'
Ik lachte minachtend, probeerde minachtend te lachen, ik was verblind door angst. Hoe kon dit gebeuren. Hoe kan het dat ik me zo diep in de problemen heb gewikkeld.
Ik had die dag nooit mee moeten gaan, met hun. Ze zijn gevaarlijk.
Zoveel mensen hebben me geprobeerd te laten inzien dat dit niet de manier was om vriendinnen te krijgen. Maar ik luisterde niet. Ik was eigenwijs. En zoals iedereen al zei. Ik zou er nog achterkomen. En zal iemand me nu helpen?
'Wat lach je, lelijkerd?' Ik ademde trillerig in, en probeerde de angst niet te laten merken. 'Denk je nou serieus, Dat wij niet zien, hoe facking bang je bent?' Het klonk lacherig.
Ik wilde reageren maar mijn lichaam versteende bij de ijskoude lach, precies niet die lach waar ik voor was gevallen. De jongen waarvoor ik was gevallen, lachte verlegen. Maar het was niet echt. HIJ was niet echt.
'Ik heb het begrepen'
Mijn stem klonk kwetsbaar.
'Mooizo, anders weet je wat de gevolgen zullen zijn. En mondje toe. Slaap lekker.. Ellis Bridge'
YOU ARE READING
Just me
Teen FictionNaar een nieuwe school. Iedereen achterlaten. Zoveel meiden en jongens maken het mee. Ook Ellis Bridge. Maar voor haar blijkt al snel dat het moeilijker zal gaan dan voor de gewone meisjes en jongens.. #tienerfictie #highschool
