2. BÖLÜM

50 4 2
                                    

Medya Alara Keskin

"Asya! Aç kapıyı kime diyorum!"

Noluyor ya nerden geliyor bu sesler "Asya aç kapıyı!" bu bağırtılarda neyin sesi?

Of heryerim tutulmuş burda mı uyumuşum ben , üzerimdeki battaniyeyi kaldırıp oturur vaziyete geldim kapıyı kırmadan açmam lazımdı saata baktım saat 09:05 geçiyordu. Bu saate kimdi bu yani "Asya açsana kapıyı kızım!"

Koltuktan kalkıp kapıya doğru ilerleyip kapıyı açtım, karşımda Sarı saçları maviş gözleriyle ön detaylı mini elbisesi ve siyah botlarıyla mükemmel gözüküyordu. Ama alarayı beklemiyordum tabikide.

(Medyadaki Alara)

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

(Medyadaki Alara)

"Kızım ne o alacaklı gibi kapıyı kırıyorsun bu saate ne işin var burda senin? "

"Asıl sen niye açmıyorsun gittin sandım annem gideceğini söledi doğrumu? "

Alara serpil yengenin kızı çocukluğum benim herşeyim,  kardeşötem diyebilirim ki ölede zaten.

"Evet gidiyorum doğru,  ama bu saate değil,hem ben sizi giderken görecektim zaten de"

"Gitmesen olmaz mı öderiz napar eder buluruz parayı veysel amcayla bide ben konuşuyum olmazmı o beni çok sever kıyamaz bana "

"Yok ne kadar daha devam edecem ki? Sizden serpil yenge ve kemal amcadan çok destek gördüm daha fazlasını kabul edemem. Alara hem orası benim için iyi olacak buna inaniyorum, sağol kardeşim ben hep sizi görmeye gelirim. "

"Ben şimdiden özledim seni "
"Bende seni çok özledim "

Burdan ayrılmak zor geliyordu, ama buna mecburdum artık, birşeyleri yoluna koymam gerekiyordu ,ayaklarımın üstünde durmayı öğrenmem lazımdı.

Alarayla konuşup hasret giderdikten, sonra onu yolculayıp ortalığı toplamaya başladım, zaten bi çanta düzenlemiştim ,üst beş parça daha koyup üzerime beyaz tişört, siyah tayt giydim kot çeketimide üzerime geçirip makyajımıda tamamladığımda hazırdım.
Medya Asya

Bavullarımı alıp kapıya doğru ilerledim ,ayakkabıları da giyip kapıdan çıkarken tekrardan doğduğum yere çocukluğumun geçtiği bu eve tekrar baktım herkes kapıda beni bekliyordu

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Bavullarımı alıp kapıya doğru ilerledim ,ayakkabıları da giyip kapıdan çıkarken tekrardan doğduğum yere çocukluğumun geçtiği bu eve tekrar baktım herkes kapıda beni bekliyordu.

Serpil yengeye gidip sarılıp öptüm hasret giderdikten, sonra alara ya döndüm sarı civcivim ağlıyordu sarılıp bende ağlamaya başladım ,gitmek istemiyordum ama hayat beni zorluyordu işte,kim isterdiki doğduğu yerden ayrılmak istemeyerek gidiyordum herkese sarılıp hasret giderdikten sonra artık gitme vaktinin geldiğini hissettim.

"Ne olursa olsun ara bak orda yapamazsan biz varız her zaman yanındayım bunu unutma emi güzel kızım"

"Unutmam serpil yenge hakkını helal et fırsat buldukça gelicem, çok hakkın var üzerimde annem yerine geçtin hep yanımda oldun hakkını ödeyemem."

"Helal olsun nedemek güzel kızım sağlıcakla git "

Son kez herkese bakıp taksiye bindim,  taksici bavulları bagaja koyup gideceğim adresi verince yolculuk başlamıştı, artık beni başka bi hayat bekliyordu ama ben bu hayata hazırmıydım orasını bilmiyorum.

Merhaba Arkadaşlar Yazım yanlışları ve noktalama işaretleri için kusura bakmayın düzeltmeye çalışıyorum. Kitabı nasıl buldunuz volte ve yorumlarınız benim için çok önemli ilk kitabım Desteğinize ihtiyacım var Şimdiden Teşekkür ederim  :)

İnstagram:Busbus.fb  takipleşelim arkadaşlar :)

Sönmüş UmutlarHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin