"Dug dug, dug dug"
Paulit ulit na kabog ng puso ko habang umaandar ang sasakyan papuntang Airport.. Grabe ang kaba ko..lintik.
San nga ba ako papunta?
"syempre sa kanya." -sabi ng utak kong paki alamera.
che!
Sa cebu, dun ang punta namin ng ate ko at ng boyfriend nya..
Namatay kasi ang tatay ni kuya kaya kasama nya kami ni ate sa pag uwi sa cebu..
Actually, si ate lang naman talaga yun dapat, kaso pinasama ako ni ate kasi takot silang pareho sa mga gantong may patay..
"oh edi ikaw na ang matapang."
'di din nman.. pumayag lang naman kasi akong sumama dahil may iba din akong agenda sa cebu.. pupunta ako talaga dapat dun ngayong November eh.. ewan kong itutuloy ko pa..
Nakarating kami ng Gensan Airport ng di ko namamalayan dahil sa kakakausap ko sa sarili ko.. putek.
mas lalo akong kinabahan habang papasok..
eto na kasi talaga yun eh, malapit na akong makarating ng cebu, malapit ko na syang makita ng personal at makausap. I couldn't really figure out how to explain whatever this is im feeling right now.. ghaddddd..
oh edi inamin mo din.. :-p
shut up!
hirap kausap ang sarili..nakakabuang..hahaha..
di kasi.. Alam nyo ba yung feeling na ang tagal mong plinano tapos nakasettle ka ng di mo itutuloy kahit gustong gusto mo, tapos may mangyayaring di mo inaasahan na magtutupad ng plano mong di na dapat mangyayari??? nakaalokaaaaaaaa..lol.. feeling ko tuloy pinaglalaruan lang ako ng tadhana.. ugh!
" informing all passengers of flight 5J 250, the aircraft will be delayed due to blah blah blah"
Ewan, ang naintindihan ko lang delayed nanaman ang flight namin.. palagi nalang cebu pacific ha!
Nakakainis, pinapatagal nyo ang pag hihirap at kaba ko..putek.
Buong oras na nandito ako sa airport, ang naiisip ko lamang ay kung pano at ano ang mangyayari pag nagkita kami. Iniimagine ko kung pano ko ba sya I aaproach. matuwa kaya sya pag nakita nya ako? o baka tuluyan nya na akong ayawan pag tapos kung biglang magpakita sa kanya..
EWAN..ang gulo ng utak ko..kabadong kabado ako..
ughhhhh!!!
"Calling all passengers of flight 5J250, the aircraft is now ready for boarding."
Whew! onti nalang talaga guys! mamamatay na yata ako..haha..
Ang lakas talaga ng loob ko na basta basta nalang pumuntang cebu..lintik..
flashback:
papunta kaming St. peter ngayon para asikasuhin yung burial ng Papa ni kuya..
ate: kelan tayo uuwi ng cebu by?
kuya: baka sa friday.. asikasuhin ko muna lahat ng iiwan ko dito sa gensan.
bumaba kami ng sasakyan para mag inquire sa St. peter.. habang naiwan kami ni ate sa labas, humanap ako ng tiempo para sbhin ang balak ko.. luckily, naiwan kami ni ate sa labas.. she said she's afraid to come to cebu alone with kuya.. really afraid daw so I bursted out saying " sama nalang ako sa cebu te."
My sister agreed agad-agad kasi nga kailangan din nila ng tao sa cebu na kasama kasi wala silang mga kamag anak sa cebu..
Everything went easy for me, except for filing for my leave..
1 week din yun ha.. and my principal didn't agree at first.. kailangan kasi nila ako sa office and I couldn't leave my work to anyone ng basta basta lang.. But I told her I needed to be in cebu.. Grabe, I was so terrified with all this shit going on and Im still doing it anyway just for the mere thought of seeing that person kahit alam ko namang uncertain ang mga bagay.. ang lakas ng loob ko.. damn!
end of flashback
"announcing the arrival of our aircraft to cebu international airport blah blah blah."
"putek."
