Αλλη μια μερα ξημέρωσε με την Άννα μονη αγκαλια με το μαξιλάρι της. Η ωρα ηταν οκτώ παρα είκοσι, επρεπε να πάει σχολείο. Η Άννα εμεινε ορφανή καθώς οι γονείς της πέθαναν σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα πριν δυο χρόνια. Αφου ετοιμάστηκε τράβηξε τον δρομο προς το σχολείο , μια καθημερινή ρουτίνα ηταν ολα το πρωινο ξύπνημα ο δρομος για το σχολειο όπως παντα ιδιος, οι συμμαθητές της. Τα παιδια τα οποια επι δυο χρόνια της εκαναν την ζωη κόλαση.
" καλώς την την ορφανή"
Σιωπη.... Καμια απαντηση δεν βγηκε απο το στομα της παρα μονο μια ανασα που κρατούσε από την στιγμη που πάτησε το ποδι της σε αυτο το προαύλιο.
" τι εγινε μωρη ωρφανοοο τι εγινε εκτος απο τους γωνεις σου έχασες και την ακοή σου; "
Σιωπη.
" άσε ΡΡ την πουτάνα που μας το παιδί και υπεράνω... "
"Να πας να γαμηθείς εσύ και οι φιλοι σου κωλόπαιδα άχρηστα απροβασματα αυτης της γαμημένης κοινωνίας " . Αυτα τα λογια ηθελε να πει σε αυτα τα παιδια μπροστά της αλλα ποτε δεν βρηκε το θάρρος να το κάνει.
" ωστε ετσι εεεε τωρα θα δεις κωλοπραμα "
Γκτνουπ.. Και αυτη ηταν η Άννα που προσγειώθηκε στο πάτωμα.
Αφου εφαγε ακόμα λίγο ξυλο σηκώθηκε αργα και σύρθηκε μεχρι τις τουαλέτες.
............
Αφου τελειωσαν αυτες οι επτα βασανιστικές ώρες μάζεψε τα πράγματα της και εφυγε για το σπιτι της.
............
Επόμενο πρωι η ιδια ρουτίνα σχολειο - ξυλο, ξυλο - χαράκωμα, χαράκωμα - σπίτι και παλι απο την αρχη καθε μερα μα καθε μερα η ιδια ταινία να παιζει μπροστα στα ματια της.
..........
Σημερα στι σχολειο ηρθε ενας καινούργιος μαθητής, πραγμα που εκανε τα κοριτσια της τάξης της να ονειροπολουν αλλα εκεινη ηξερε οτι αν εκοινο το αγορι εκανε παρεα με τα παιδια που της κανουν κακο τα πραγματα θα ηταν ακομα πιο δύσκολα για αυτή.
..........
Αφου τελειοσαν τα μαθήματα η Άννα μάζεψε τα πραγματα της και ξεκινισε για αλλη μια φορα για το σπίτι της, σε καποια φάση συγκρούεται με κατι σκληρό.
Αφου ζητα συγγνώμη με σκημενο κεφαλι φτανει στο σπιτι της τρέχοντας.
..........
Σημερα 19 Απριλίου να σημειωθεί η ημερομηνία παρακαλώ δεν εγινε τιποτα του τύπου ξυλοδαρμός, κοροιδεμα, πραγμα που εκανε την Άννα να φοβατε περισσότερο..
