The truth behind my mask...

Chapter 1

Pfff vandaag is mijn eerste schooldag op mijn nieuwe school, dit is mijn laatste jaar  havo. Ik zat eerst op een andere school maar daar ging het echt niet goed Insha Allah gaat het hier wel goed. Ik had al ontbeten ik zat nu voor mijn spiegel om op te maken ik maakte me zo mooi en simpel mogelijk op ik wilde een goeie indruk maken op me nieuwe school.Ik had vandaag maar 2 uurtjes les en overmorgen heb ik kamp voor 2 dagen .De school heeft een kennismaking kamp gepland omdat er veel nieuwe leerlingen zijn.

Mohim toen ik klaar was met me make-up pakte ik me tas en liep ik snel naar buiten ,(ik heb trouwens een lange grijze jurk met een spleet aan de zijkant en een grijze Nike vest er boven met witte huas er onder en een schouder tasje van de primark)ik ga lopend naar school omdat het in me straat is.pff ik keek op mijn mobiel tfoe nog 5 min ,ik stopte gouw me mobiel in me zak want ik stond voor de ingang van mijn school ik heb een hele oude goedkope mobiel omdat mijn oude stuk was gegaan en we het niet echt breed hebben thuis dus nu moet ik het maar met deze doen.Maar ik wil niet dat iemand het ziet ik schaam me er best voor dat we het niet zo breed hebben.Mijn moeder die werkt heel hard en krijgt wel wat geld binnen en mijn vader niet mijn vader doet niks hij werkt niet hij doet niks voor het gezin mijn ma doet alles .Het enige wat hij doet is mij n me ma slaan wanneer hij daar zin in heeft en ons uitschelden en ons vertellen hoe slecht we wel niet zijn.pfff Bahia focus ik moet er niet aandenken ik moet er vrolijk uitzien en mensen moeten niet denken dat ik een of ander zielig kind ben.

Ik liep de school in ,het was erg druk  ik zag dat alle ogen op mij gericht waren ik trok me er niks van aan dus ik deed mijn oortjes in en ging ergens zitten.Ik keek wat om me heen om te zien wat voor typetjes hier rond liepen.Ik zag vooral veel Marokkanen en Turken iedereen stond in groepjes met elkaar te praten,Behalve een jongen hij stond in een hoek met zijn mobiel te spelen hij was best wel knap  hij had en vel rode Nike tech aan hij was breed,getint opscheertje ik denk dat hij Marokkaans is .Welke kleur zouden zijn ogen zijn? Hij keek me plots recht in de ogen ,ik wilde weg kijken maar het lukte niet hij had prachtige donkerbruine ogen.Uit eindelijk keek hij weg en liep hij weg.pff hij liet mijn wangen rood achter .ik bleef naar de muur staren tot er een groep meisjes naar me toe kwamen ze vroegen me of ik nieuw was ik knikte "je bent echt mooi mashalah " zij een van meisjes "dankjewel " antwoordde ik. Daarna liepen de meisjes weer weg. Opeens kwam er een ander meisje naast me zitten ze begon een gesprek met me ze vroeg of ik nieuw was en hoe ik heet. Ik antwoordde rustig Bahia ."luister dan Mop mensen gaan hier echt op je haten en ze gaan je proberen af te kraken omdat je nieuw bent negeer alles en houd je sterk als er iets is kan je naar mij toe komen ik heet ...."  Ze werd verstoord door de afdeling leider die ons vertelde ik welk lokaal we moesten zijn.

Ik liep naar me klas alle ogen waren alweer op mij gericht ik zag ook wat bekende, een familie kennis van me abdel en een goeie vriend van me soufian . We moesten van de juf door elkaar zitten omdat  de jongens en meisjes waren nu gescheiden. Ik stond op en ging naast soufian zitten hij glimlachte naar me .En ik keek rond in de klas ik probeerde wat contact te zoeken met meisjes uit me klas.Wat niet zo was gelukt.

De kamp introductie les was eindelijk voorbij ik kon eindelijk naar huis ,ik zag Abdel buiten op me wachten hij begon een gesprek met me toen werd hij opgehaald en zei hij me vriendelijk gedag.ik liep snel naar huis en dacht na over hoe het vandaag ging, het ging erg goed vandaag het lijkt me een  leuke school met aardige mensen. Ik liep snel door naar  huis want dan zou ik snel kunnen eten en naar me werk gaan .Toen ik thuis aankwam hoorde ik allemaal gegil ik liep zo snel mogelijk naar boven om te kijken wat er aan de hand is. Ik trof me moeder huilend aan op de grond en me vader die haar slaat,Pff het stopt ook nooit .Ik haat het om me moeder zo te zien ik haat het om de vrouw die alles voor me doet de vrouw die me 9 maanden  heeft gedragen zo te zien. ik houd zielsveel van me moeder.
Ik schreeuw zo hard ik kan tegen me vader ,ik ben zijn gedrag zat het blijft mijn vader maar ik haat hem.ik trek hem van me moeder af en troost me ma ik bel me tante en me neef Imad zo snel mogelijk en vertel wat er gebeurt is en 5 min later hoor ik de bel ,Imad was gekomen hij troostte me moeder en tilde m zusje op die de hele tijd in shok mee keek ,hij stuurde ook me vader weg omdat me oom beneden op hem stond te wachten om hem aan te spreken op zijn gedrag.

Pff dit gaat dus altijd zo ik moet altijd aanzien hoe me moeder pijn lijd en me broertje en zusje deze slechte beelden op hun netvlies gebrand krijgen.
Me ma wil graag van me vader scheiden maar als ze daar over begint bedreigt hij haar met als je hier mee naar de politie gaat vermoord ik je en dan ga ik maar lekker daarvoor de gevangenis in maar dan moet je je kinderen wel achterlaten bij die Nederlanders zegt hij dan vals .omdat hij weet dat wij mijn moeder haar zwakke plek zijn. En me kleine zusje van 8 hoort dat allemaal ik leef onder een hele zware druk ik weet niet wat ik moet doen,het geeft me zoveel stres gelukkig word ik wel gesteund door me neef maar hij gaat binnenkort trouwen dan heeft hij sws geen tijd meer hiervoor dat idee al geeft me zoveel stress ik wil er niet alleen voor staan de personen die ik ooit vertrouwd heb die hebben me kk hard in de rug gestoken.wanneer stopt dit? Wanneer zal ik gelukkig leven? Wanneer kan ik mijn moeder en broertje en zusje gelukkig zien? Wanneer zal ik verlost worden van deze stres ?  Waar had ik dit aan verdient? Pff deze vragen spoken al zolang in me hoofd ik weet nog dat toen ik in de  2e klas  zat zm poging had gedaan omdat het toen zo ver was gegaan .Het is fout maar k kon niet helder na denken door de pijn die ik had ik had niemand die me bijstond ik stond er alleen voor en zag dat als enige uitweg het ging opschool en thuis niet goed. Ik schudde de gedachtes van me af en ging snel naar mijn werk de rest is wel in goeie handen van me familie hoop ik.....

Zijn die mensen van me school echt zo lief als ze lijken te zijn?  Word mijn leven beter ? Of zal het nog slechter gaan ?  En wie is die jongen zal hun wat in mijn leven gaan betekenen?